"ဟို..က်​ေနာ္အ႐ွင့္ကိုမျမင္ရဘူး ​လမ္းကမသိ​ေတာ့
့က်​ေနာ္ဘယ္လိုလိုက္ရမွာလည္း"

ရႊမ္နိမွာႏုတ္ခမ္းစိသြားရင္း သခင္ဘာဆက္ေျပာမလဲနားစြင့္ေနမိသည္။

ဖုန္းရႊမ ္ေဘးကသစ္ကိုင္းတစ္ခုခ်ိဳးဖို႔လက္လွမ္းေနတုန္း
ထိုလူသားေကာင္ေလး၏ ဗ႐ုတ္သုတ္ခစကားေၾကာင့္နင္ပင္သြားရသည္။ေျပာပုံကိုက
"က်ေနာ္တို႔လက္တြဲသြားရေအာင္"တဲ့ေလ။
လက္ကိုပါပါလွမ္းထားေသးသည္ ။သို႔ေသာ ္ထိုေကာင္ေလးလက္မွာ ဖုန္းရႊမ္႐ွိေနရာႏွင့္လြဲေနတာကိုေတာ့သိမည္မဟုတ္။

ဖုန္းရႊမ္ သစ္ကိုင္းတစ္ခက္က ိုဆက္ခနဲအျမန္ခ်ိဳးခ်ကာ လက္ထဲကိုင္ထားရင္း

"ဒီသစ္ခက္ကိုေတြ႔လား ေနာက္ကလိုက္ခဲ့"

လက္လွမ္းမိထားတဲ့လီ႐ွန္းလက္မွာ ေလထဲတန္းလန္း႐ွိေနရင္းကေန တျဖည္းျဖည္းေအာက္က်သြားရေလသည္။
ေျမေခြးမေလးအားျပဳံးျပကာႏုတ္ဆက္ရင္း ေလထဲမွာတေရြ႔ေရြ႔ ေရြ႔ေနတဲ့အျပာေရာင္သစ္ခက္ေလးေနာက္လိုက္ခဲ့ရသည္။

"လက္တြဲေတာ့ေရာဘာျဖစ္မွာက်ေနေရာ အခ်ဥ္ႀကီး"

လီ႐ွန္းတစ္ကိုယ္ၾကား႐ုံသာ ခပ္တိုးတိုးျဖင့္ ့္ပြစိပြစိေရရြတ္ရင္း မွီေအာင္လည္းလိုက္ရေသးသည္။
ထိန္းသိမ္းေရးေတာထဲရဲ႕အျပင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းကာပင္နီးေနေလၿပီ။
အျပာေရာင္သစ္ခက္ေလးက ေရြ႔ေနစဲမို႔ လီ႐ွမ္းလိုက္လာခဲ့ရင္း
ထိုသစ္ခက္ေလးက လီ႐ွမ္းအေဆာင္ကိုဦးတည္ေနမွန္း တျဖည္းျဖည္းရိပ္မိလာသည္။
လွပ္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ရင္ကိုထိန္းထားေပမယ့္ အေဆာင္နားေရာက္ကာနီးေလအသက္႐ူျမန္ေလပင္။

အေဆာင္နဲ႔ ေျခလွမ္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္သာ လိုေတာ့သည့္အကြာေဝးေရာက္ေတာ့ ထိုအျပာေရာင္သစ္ခက္ေလးက ရပ္တန္႔သြားတာေၾကာင့္ လီ႐ွန္းပါမလွမ္းမကမ္းမွာရပ္လိုက္ရသည္။

"မနက္ဖန္ကစၿပီး သုံးရက္အျပင္ထြက္ခြင့္ပိတ္တယ္"

လီ႐ွန္းမ်က္လုံးပင္ျပာထြက္သြားသည္။ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဘယ္သူမွ႐ွိမေနေတာ ့အ႐ွင္ကသူ႔မ်ားေျပာေနတာလား။

The frozen heart of the fire king (Completed) Where stories live. Discover now