Μερια του Justin:
Ειμαι ενας γαμημενος ηλιθιος.
Ειναι επισημο.
Χτυπουσα τις γροθιες μου στα ντουλαπια, προσπαθωντας να απελευθερωσω το θυμο μου αλλα στην πραγματικοτητα ζεσταινομουν πιο πολυ.
Οταν θυμωνω, η οργη μου με καταλαμβανει και ειναι σαν να μην ειμαι εδω πια. Δεν ειμαι αυτος που μιλαει. Η οργη μου ειναι.
Μπλοκαρω και δεν ξερω τι να κανω μεχρι να χαλασω κατι.
Μεχρι στιγμης χτυπουσα τα ντουλαπια, το στηθος μου πηγαινε πανω κατω βιαια, οι αρθρωσεις μου κοκκινησαν, αιμα προστεθηκε στις χτυπημενες γροθιες μου λογω του τσακωμου μου με τον Luke την προηγουμενη νυχτα.
Κουνησα το κεφαλι μου, παιρνωντας τα δαχτυλα μου μεσα απο τα μαλλια μου καθως τραβηξα τις ακρες.
Επρεπε να φτιαξω τα πραγματα με την Kelsey γιατι αν δεν το εκανα, θα τρελαινομουν.
Ειναι σαν ναρκωτικο. Ενα ναρκωτικο που δεν μπορω να παρω αρκετο.
Εκτος απο το ποσο με αναστατωνει, ενοχλει ή με εκνευριζει, συνεχιζω να νοιαζομαι για αυτη.
Κατι μεσα μου απλα δεν θα την αφησει να φυγει.
Επρεπε να τη βρω και να φτιαξω τα πραγματα ξανα. Ακομα και αν δεν αξιζω τη συγχωρεση της, συνεχιζω να θελω να προσπαθησω.
Αγνοωντας τα βλεμματα που λαμβανα απο αυτους γυρω μου, ξεπεταχτηκα στο διαδρομο για να αναζητησω την Kelsey. Το κουδουνι δεν χτυπησε ακομα το οποιο σημαινε οτι ειχα μερικα λεπτα ακομα πριν αρχισει το μαθημα.
Στριβοντας σε μια γωνια, καθισα να κοιταω ολα τα κεφαλια και να δω αν μπορουσα να δω το μικροκαμωμενο πλαισιο της πουθενα. Δεν την ειδα.
Αναστεναζοντας, αρχισα να περπαταω στην αντιθετη κατευθυνση προσπαθωντας να ανακτησω τα βηματα της. Επρεπε να ηταν κοντα. Μπορουσα να το νιωσω.
Θυμηθηκα οταν ηταν στο ντουλαπι της, αρπαζε τα βιβλια που χρειαζοταν για την ταξη και το πρωτο που αρπαξε ηταν η Ιστορια.
