Aksu (ASKIYA ALINDI)

4. BÖLÜM

Aksu

"Kemal başlayacağım şimdi saçından başından yürü hadi ağaç oldum."

Yemeğimizi yiyip babamlara haber verdikten sonra Kemal'le Ferit abinin dükkana gitmek için hazırlanmaya odalarımızda çekilmiştik. Gel görelim Kemal Aslının geleceğini duyduğu an kabul etmesine rağmen yarım saattir saçını başını yapıyor aynanın karşısından çekilip evden çıkmaya tenezzül etmiyordu.

"Amma caz yaptın Aksu geldim işte bakımlı olmakta suç bu evde."

"Bakım zamanı mı şimdi bi işe yara diye gel dedik sana bu kadar süsün püsün alemi ne." diye söylenerek evden çıktım.

"E hani diktin bizi sokağa neredeler? ."

"Akın dükkanda olacak Aslı da gelir şimdi soğukta seni mi bekleyecekti kız." dedim yaptığım gafı yeni fark etmiş tam düzeltmeye çalışacakken Aslı yine imdadıma yetişmiş kapıyı kapatıp söylenmeye başlamıştı bile.

"Abimin yanına gidiyorum adamın dediğine bak ya sabır."

Kemal pörtlettiği gözlerini düzelterek Aslıya odaklanıp Akın senin askerlik arkadaşın mı dememişti Allah'tan.
Aslı da da bi haller vardı ama hadi hayırlısı.

"Ne oldu Aslı bir sorun mu var." dedim anlayışla ona bakarak.

"Sorun belli değil mi abimin yanına gidiyorum adam kocaya kaçıyormuşum gibi konuşuyor."

"Boşver şimdi babanı hadi Kemal'in arabasıyla gideceğiz." diyerek onu da kendimle beraber köşede duran aeabaya yönlendirdim. Sinirden düşmüş suratı canımı sıkmıştı.

Araba haraket ettiğinde kalbim de ve midemde bu zamana kadar hissetmediğim saçma haraketler hissetmeye başladım. Akın'ı görecek olmam ilk defa bu kadar farklı hissettiriyordu. Sahi neydi o sabahki halimiz. Resmen tamam demiştim. Beni ikna etmesine de izin vermiştim. Onu hiç bir zaman gerçek bir abi gibi görmediğim gerçeğini düşündüm. Denemeye değecek birimiydi bilmiyorum ama ona karşı hislerim göz ardı edemeyeceğim kadar yoğundu itirafında bu yana. Sonra öpücüğü geldi aklıma ilk defa karşı cinsten böyle bir öpücük almıştım. Ama nasıl diyeyim sanki bir an bulutların üzerinde gezindi yüreğim. Sanki hep yanağımda ki o boşluk bu öpücüğü beklemişti. Çok kızmıştım, belki kızgınlığımın çoğu kendimeydi böyle hissettirdiği için. En yakın arkadaşımın abisi komşumuzun oğlu mahallemizin gururu Akın abiydi o benim için her zaman. Şimdi ona sevgili sıfatını verebilecek onu kalbime kabul edebilecek miydim bilmiyorum. Ama şu bir gerçek çoktan etkisi altına girmiştim. Düşüncelerimi Kemalin

"Ne bekliyorsun insene kızım kapını mı açayım." sözleri böldü.

"Açsan bir yerin mi eksilir." Dedim kapıyı açıp arabadan çıkarken.

"Evlen de kocan açsın kapını ben senin kölenmiyim." dedi artist artist haraketlerle dükkana girerken. Bu çocuğu sevmem için kardeşim olması dışında küçük minicik bir sebep arıyordum. Maalesef öyle bir sebep henüz bulamamıştım.

Akın makinayı çalıştırmış işleri de baya kolaylamıştı biz gelene kadar.

" Ooo hoşgeldiniz ben biraz hallettim pasta almıştım onu yiyelim sonra devam ederiz." dedi bana gülümserken.

"Aslan abim be sende olmasan." dedi Aslı abisine sarılırken.

"Ben hallederim sen de dinlen biraz gerisini beraber devam ederiz. " Dedim Akın'a bakarken.

    Sanki çok güzel birşey söylemişim gibi oturduğu yerden kalkıp Ferit abinin masasına yönelirken kocaman gülümseyip çapkın bir bakış attı bana. Bende gülümsemeden edemedim bu haraketine karşı. Dükkanın arkasında kalan küçük mutfağa girip tezgahtaki pastayı alarak kutusundan çıkaracağım sırada üzerinde bir takım yazılar ve rakamlar olan bir peçete parçası yere düştü. Merakla peçeteyi alıp üzerinde yazanları okuduğumda beynimden aşağı kaynar sular dökülmese de sinirden kasılan parmaklarımı oynatarak boşta kalan elimi tezgaha dayadım.