our story started from university Season 1 Complete

*Part 1*

وارد کلاس شد، بچه ها به ترتیب کنار هم نشسته بودن و با لبخند به سمتشون رفت
_گود مورنینگ گایز

_چانگ ووک:چطوری هانا؟

_خوبم

کنار شین هه نشست
_شین هه:چه عجب اومدی
داشتیم نگرانت میشدیم، اخه هیچوقت انقدر دیر نمی کردی

هوفی کشید و کلافه جوابه شین هه رو داد
_دوباره داشتم با بابام دعوا میکردم، این چند وقت واقعا رو مخمه

_جون سوک :چرا دوباره؟

_خودت چی فکر میکنی؟
مسئله همیشگی، بادیگارد

چان ووک با شنیدن حرفش عصبی بهش خیره شد و گفت
_چان ووک:صد دفعه گفتم بذار من بیام بادیگاردت بشم، بابات منو نمیشناسه منم پایه هر جا بری باهات میام دیگه مشکلیم نیست

هانا چشماشو تو کاسه گردوند
_چانی تو نمیتونی از خودت مراقبت کنی اونوقت بادیگارد من بشی ؟ بعدشم اگه بابا بفهمه هم منو میکشه هم تورو

_چان ووک :کی نمیتونه از خودش مراقبت کنه؟ من؟ عزیزم فکر کنم باید یاداوری کنم چند تا مدال دارم نه؟

_ هانا: پوف دوباره شروع کرد

با حرفش بچه ها زدن زیر خنده
اخه چان ووک همیشه پز مدالاشو میداد
جالبش اینجاست که مدالاش مال دبستانش بوده
چان ووک از جاش بلند شد و سمت هانا اومد
  هانا خوب میدونست میخواد چیکار کنه، تنها نقطه ضعفش” قلقلک“
اروم از جاش بلند شد و عقب عقب رفت
خیره به چشمای پرشیطنت چان بود تا هر حرکتشو زیر نظر داشته باشه و غافلگیر نشه

اصلا حواسش به پشت سرش نبود و فقط روی فرارش از دست چان تمرکز کرده بود

با مناسب دیدن موقعیت سریع چرخید و خواست پا به فرار بذاره اما با شخصی که پشت سرش ایستاده بود برخورد کرد
نزدیک بود از پشت با کمر رو زمین فرود بیاد که همون شخص بین زمین و هوا گرفتش

پشت هم شوکه و گیج پلک زد، همیشه همینجور بود تا شوکه میشد چند دقیقه طول میکشید تا لودشه

با صاف شدنش توسط اون شخص به خودش اومد

یه پسر خوش هیکل و قدبلند و با چشمو ابروی مشکی شخصی بود که گرفته بودش

با صدای پسر نگاهشو به چشماش دوخت
_اگه انالیز کردنتون تموم شد بشینید سر جاتون خانوم، در ضمن کلاس جای بچه بازی نیست

با برگشت پسر، هانا اخم محوی کرد و سمت بچه ها چرخید تا سر جاش بشینه
با دیدن چان ووک عوضی که نشسته و براش ابرو بالا میندازه
ترسناک نگاهش کرد و با چشماش براش خط و نشون کشید
بعدم جلو رفت و کنار شین هه جا گرفت

پسره رفت پشت میز که همه‌شون چشماشون گرد شد
اون پسره استاد بود؟ سنش خیلی کم میزد