SAYKO LİSE

SL-ÖZEL BÖLÜM

Bilgisayarın ekranına dokunup yüzünü okşarken gülümsediğimde hissetmiş gibi görüntülü aramaya başladı. Güler yüzle aramayı cevapladım.

"Tam da fotoğraflarına bakıyordum."

Doruk gülümseyip, "Beni özledin bebeğim, biliyorum." dediğinde kaşlarımı çattım.

"Burada bende seni özledim demen gerekiyordu."

Kafasını sağa sola sallayınca kaşlarım biraz daha çatılmıştı.

Elini havaya kaldırıp bir kaç kağıt parçası gösterdi.

"Onun yerine yanına gelmeyi tercih ediyorum." Kaşlarım eski haline dönerken heyecanla gülümsedim.

"Ama gittiğin 1 ay oldu." Omuzlarını silkti.

"2 gün sonra ordayım. Semih'te geliyor." Kafamla onayladığımda telefonum çalmaya başladı. Göz ucuyla baktığımda annemin aradığını gördüm. Kameraya telefonu gösterdiğimde gözleriyle onayladı.

"Seni seviyorum dikkat et." Öpücük atıp "Sende dikkat et! Bende seni seviyorum." dedim ve görüşmeyi sonlandırdım.

Telefonu açıp kulağıma koyarken "Efendim annesi?" demiştim.

"Keyfin gayet yerinde. Dorukla barışmak iyi gelmiş." Gülümseyerek salona girerken "Evet anne çok mutluyum." dedim.

"Selda teyze çok özledim sizi gelseniz mi?" Diyerek dibime giren Yarenle güldüm.

"Bende onu diyecektim. Biz 1 haftalığına oraya gelelim diyoruz."

"Tabi gelin anne."

"Bütün aile ama.."

"Bütün aile?"

"Amcanlar dahil." Dikkatle Yaren'e baktığımda kafasıyla onaylamıştı.

"Eve nasıl sığacaz?"

"Kalacak yer ayarladık. Siz rahat rahat takılın."

"Tamam annem öyle diyorsanız benim için sorun yok. Ne zaman geleceksiniz?"

"Yarın arabayla çıkarız yola akşama orda oluruz."

"Tamam annem dikkat edin. Görüşürüz." Telefonu kapatıp kendimi koltuğa bıraktığımda aklıma gelen şeyle Yaren'e döndüm.

"Doruk ve Semih geliyormuş." Kafasıyla onayladı.

"Ne ara öğrendin be?!"

"Semih diyoruz!" Kafamla onayladım. Semih bu, dakikasında Yaren'e haber vermiştir.

"O zaman bugün de hanımcılık kazandı."

*

"Hoşgeldiniz!" anne ve babama sarılırken içeri geçmelerini işaret etmiştim.

"Kızım hadi sizi almaya geldik." Kaşlarım havaya kalkarken "Nereye?" dedim.

"Kalacağımız yeri temizlemeye!" Dudaklarım aşağı sarkarken Yaren ayakkabılarını giyip hızla evden çıkmıştı. Ben hayatımda bu kadar temizlik hastası bir insan görmemiştim.

Hüzünle ayakkabılarımı giyip evden çıkarken pijamalarıma baktım. Temizlik sonrası çok kötü duruma geleceklerdi.

Asansöre binip zemin kata inerken kaçma planları yapmaya başlamıştım.

"Ya ben biraz halsizim eve gidip uyusam mı? Hem Yaren size yeter!"

"Yemezler küçük hanım yürü!" Annemin kaçma girişimimi yememesi sonucu asansörden çıkıp apartmanın kapısını açtım. Dışarıya çıkarken bakışlarım hala yerdeydi.