"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
39. BÖLÜM "EVLİLİK"
"Neymiş o?" Gözlerinin içi gülüyordu, sanki güzel bir şey söyleyecekmiş gibi hissettim. Merakla ona bakarken söylediği şeyle donup kaldım.
"Bu akşam evleniyoruz." Öylece bakıp kaldım ona, gözlerim irileşti, ağzım açık kaldı. Seçkin ifademe güldü, tek kelime etmeden benden uzaklaştı ve sanırım kendime gelmem için beni yalnız bırakıp odadan çıktı. Bombayı attı ve gitti.
"Bu akşam?" Dakikalar sonra ağzımdan çıkan ilk şey bu olurken kapıya doğru baktım. Benimle dalga geçmiştir herhalde değil mi? Böyle büyük bir emrivaki yapmamıştır? Yok canım o kadar da değil. Bu adam bu kadar manyak olamaz.
Şaşkınlığımı bir kenara bırakıp koşarak odadan çıktım, onun odasına girdim ama burada olmadığını gördüm. Oyalanmadan odadan çıktım ve yine koşarak merdivenleri indim.
"Seçkin?" Diye seslendim beni duyabileceği bir ses tonuyla ama yanıt alamadım. Evden çıktığını anlayınca ben de evden çıktım ve sonunda onu gördüm. Arabasının yanında durmuş bir adamla konuşuyordu. Bu kadar rahat olması aklıma tek bir şey getiriyordu; o da yukarıda benimle dalga geçmiş olduğuydu. Arabasına bindiğini görünce bağırdım.
"DUR!" Onunla birlikte bahçedeki tüm adamların da gözleri beni buldu ama umursamadım. Koşarak yanına gittim ve nefes nefese kalmış bir şekilde karşısında durdum.
"Sakin ol, niye koşturup duruyorsun?" Deyince kaşlarımı çattım. Bir de niye diye soruyordu. Sanki yukarıda evleniyoruz diyen o değilmiş gibiydi.
"Sakin mi olayım? Sen ne dedin yukarıda bana?" Ellerini cebine koydu ve gayet rahat bir tavırla yanıtladı.
"Bu akşam evleniyoruz dedim." Gözlerimi kapattım, tuttuğum nefesimi bıraktım ve sakin kalmaya çalıştım.
"Evleniyoruz?" Diye yineledim inanmak istercesine başını salladı.
"Evet." Bir onu bir de kendimi gösterdim.
"Sen ve ben beraber?" Güldü, kaşlarını kaldırdı.
"Yok canım ne münasebet? Sen mutfakta evleneceksin ben de salonda. Niye beraber evlenelim?" Ne saçmalıyordu bu?
"Anlamadım?" Dedim şaşkınca.
"Kızım sen ne saçmalıyorsun? Tabii ki birlikte evleneceğiz." Kaşlarımı çattım.
