ဆက္တိုက္ျမည္လာတဲ့ ဘဲလ္သံေၾကာင့္ ထိကပ္လုဆဲဆဲမ်က္ႏွာႏွစ္ခုမွာ မ်က္ဝန္းေတြပါ ျပဴးက်ယ္ကုန္သည္။ ခ်န္းေယာလ္ ကုတင္ေပၚကလွိမ့္ခ်လိုက္သလို ဘတ္ဟၽြန္းလည္း ေစာင္ကိုဖယ္ခြာၿပီး မတ္တပ္ထရပ္မိ၏။
"အဟမ္း! အဟမ္း!"
လည္ေခ်ာင္းရွင္းသလိုလိုနဲ႔ ဘတ္ဟၽြန္းေခ်ာင္းေတြပါဆိုးကုန္သည္။
"တံခါး...တံခါးသြားဖြင့္လိုက္မယ္ေနာ္"
ခ်န္းေယာလ္က ဘတ္ဟၽြန္းနဲ႔ မ်က္ႏွာလႊဲထားၿပီး အခန္းထဲကထြက္သြားဖို႔ျပင္သည္။
"ေန...ေနဦးေလ ခ်န္းေယာလ္။ ဘယ္သူမွန္းမသိပဲနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ ထြက္သြားရင္"
"ဟုတ္သားပဲ။ ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဘတ္ဟၽြန္းနီး။ ကိုယ့္ဖိနပ္ေရာ အေပၚကုတ္ေတြလည္းအျပင္မွာ"
"ဒုကၡပဲ"
ဘတ္ဟၽြန္း အိပ္ခန္းထဲကေန ေျပးထြက္လိုက္ၿပီး door monitor ကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
CEO!
ဖိနပ္ခၽြတ္ေနရာမွာရွိေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ဖိနပ္ကိုဆြဲယူၿပီး ဘတ္ဟၽြန္းဖိနပ္စင္ထဲပစ္ထည့္ေနတုန္း ခ်န္းေယာလ္ကလည္း ဧည့္ခန္းထဲက ကုတ္အက်ႌကိုယူကာ ဝင္ရမလို ထြက္ရမလိုျဖစ္ေနသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုမၸဏီသူေဌး"
ဘတ္ဟၽြန္းေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ေျပာလိုက္တာကို ခ်န္းေယာလ္သေဘာေပါက္သြားၿပီး ေနရာမွာတင္ရပ္ေနရသည္။
"ရပ္မေနနဲ႔ေလ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲဝင္ေန သြား...သြား..."
ခ်န္းေယာလ္ကိုယ္လံုးႀကီးကို တြန္းထိုးၿပီးအခန္းထဲအျမန္ဝင္ခိုင္းရသည္။ ဘတ္ဟၽြန္းအခန္းထဲ ခ်န္းေယာလ္ကိုတြန္းထည့္ၿပီးမွ အဆက္မျပတ္ျမည္ေနေသးတဲ့ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ရ၏။ အဖ်ားဆိုတာဘယ္ေနမွန္းမသိ။ ဘတ္ဟြ်န္္းနဖူးျပင္မွာ ေခၽြးစတို႔ေတာင္ သီးေနသည္။
"ဘတ္ဟၽြန္းေနမေကာင္းဘူးဆို"
"သက္သာပါတယ္ အန္ကယ္လ္"
အိပ္ခန္းတံခါးကိုလွပ္ထားၿပီး ခ်န္းေယာလ္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိသည္။ အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုအနက္ေရာင္နဲ႔ ဆံပင္ျဖဴတစ္စႏွစ္စေပၚေနၿပီျဖစ္တဲ့ KM သူေဌးကို ခ်န္းေယာလ္ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သူ႔ေနာက္မွာကပ္ပါလာတာက ဘတ္ဟၽြန္းနီးရဲ႕မန္ေနဂ်ာ။ ဆံပင္ျဖဴျဖဴေတြထဲ လက္ေခ်ာင္းေတြထိုးထည့္ရင္း ဝင္ထိုင္ဖို႔ လက္ညႇဳိးထိုးျပေနတဲ့ဘတ္ဟၽြန္းနီးမ်က္ႏွာေလးက မႈန္ကုတ္ကုတ္နဲ႔စိတ္အလိုမက်ပံု။
YOU ARE READING
How about it
FanfictionThe love story between two human beings. Cover By: kin_tesu99
