ပန္းကန္ထဲက ငါးဖယ္လံုးကိုပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့ ျပည့္ေဖာင္းသြားတဲ့ပါးျပည့္ျပည့္ေလးႏွစ္ဖက္က ျဖဴျဖဴတင္းတင္းေလး။ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးကိုစုခၽြန္ၿပီး တျမံဳျမံဳဝါးေနတာေလးကို အဆက္မျပတ္ေစခ်င္။ ခ်န္းေယာလ္ ထမင္းဘူးထဲက ငါးဖယ္လံုးေလးေတြကို တူနဲ႔ထိုးယူၿပီး ဘတ္ဟၽြန္း ပန္းကန္ထဲလွမ္းထည့္ေပးလိုက္သည္။
"အဟြတ္...အဟြတ္..."
အတူတူစားေနတဲ့ ဆယ္ဟြန္းက ေခ်ာင္းထဆိုးသည္။ Baekhyun Manager လက္ထဲက တူတစ္စံုက ေျမျပင္ေပၚ သက္ဆင္းသြားသည္။
"ခ်န္းေယာလ္ မစားဘူးလား"
"အင္း...ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး"
"ဟုတ္လား။ ဒါဆို ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႔အကုန္စားေပးပါ့မယ္ေနာ္"
ဟန္လုပ္ေျပာဆိုေနတာမဟုတ္ပဲနဲ႔ကို အေျပာအဆိုနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာျဖစ္သည္။ ဒီအခိုက္အတန္႔ေလးကို မ်က္ေတာင္မခတ္ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္း ခ်န္းေယာလ္ၾကည္ႏူးေနရသည္။ အရာမယြင္းတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ ထမင္းဘူးကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး ဘတ္ဟၽြန္းကို ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကည့္ေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ခါးကို ဆယ္ဟြန္းတံေတာင္နဲ႔ လွမ္းတြတ္လိုက္သည္။ ရယ္က်ဲက်ဲျပန္ၾကည့္လာတဲ့ခ်န္းေယာလ္ကို မ်က္လံုးျပဴးျပလိုက္ေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ေခါင္းငံု႔ခ်သြားသည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ဗိုက္ျပည့္သြားလို႔ အရင္ထႏွင့္ေတာ့မယ္။ ဘတ္ဟၽြန္းနီးမ်ားမ်ားေနာ္"
"Nae...Chanyeol"
အစားပလုတ္ပေလာင္းနဲ႔ ဘတ္ဟၽြန္းျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ခ်န္းေယာလ္ထသြားၿပီးမၾကာ ဆယ္ဟြန္းပါ လိုက္သြားသည္။
"ဘတ္ဟၽြန္း"
"ဗ်ာ...Hyung"
"ပတ္ခ်န္းေယာလ္က..."
"အင္း ခ်န္းေယာလ္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ Hyung"
ဘတ္ဟၽြန္းစကားေထာက္ေပးလာေပမယ့္ သူ႔မွာ ေမးရမလို၊ မေမးရမလို။ ပတ္ခ်န္းေယာလ္က Social က်ေပမယ့္ လူေတြနဲ႔ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေနတတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ အားကစားအတူတူလုပ္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ထမင္းတစ္ဝိုင္းတည္းအတူတူစားဖို႔ေတာင္ ခ်ိန္းဆိုရခက္တယ္လု႔ိ ၾကားဖူးထားခဲ့တာျဖစ္သည္။ အၾကားနဲ႔အျမင္ေတြက တက္တက္စင္ေအာင္လြဲၿပီးေတာ့ ဘတ္ဟၽြန္းကိုပဲစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည့္ ခ်န္းေယာလ္မ်က္လံုးေတြက တည္ၿငိမ္မေနတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ဘတ္ဟၽြန္္းကိုေျပာျပန္ရင္လည္း Hyung ကေတြးလြန္းတယ္လို႔ ေျပာမယ့္အတူတူ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ကိုသာ ဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့မယ္လို႔ ေတးထားလိုက္ရသည္။
YOU ARE READING
How about it
FanfictionThe love story between two human beings. Cover By: kin_tesu99
