"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
32. BÖLÜM "YANLIŞ ANLAMA"
Yavaş yavaş gözlerimi açtım. Kulağıma gelen uğultu sesleri başımdaki ağrıyı daha da şiddetlendiriyordu. Bu yüzden gözlerimi yeniden kapatarak yüzümü buruşturdum.
"Ne zaman uyanır?" Tanıdık bir kadın sesi duydum ama kim olduğunu çıkaramadım.
"Birazdan uyanacaktır, tansiyonu düşmüş önemli bir şey yok." Diyen doktoru da duydum ama gözlerimi açmaya hâlim yoktu.
"Teşekkürler doktor bey." Ayak seslerinden doktorun odadan çıktığını anladım. Bir süre başımdaki ağrının geçmesini bekledim ama ağrı geçmek yerine daha da şiddetlendi. Dayanamayıp gözlerimi yeniden araladığımda Ayça'yı gördüm. Gözleri beni bulunca telaşla ayağa kalkarak yanıma geldi.
"İyi misin?" Yatağın kenarlarından destek alarak doğruldum. Olan biten her şey bir bir aklıma gelirken gözlerim doldu.
"Ben iyiyim." Diyerek sustum ve kendimi tutamayarak ağlamaya başladım. Ayça bana şaşkınca bakarken elimi yüzüme bastırdım.
"Ben." Dedim ve yine sustum, ağladığım için nefesim kesildi. Derin bir nefes alıp devam ettim. "Böyle olsun istemedim." Diyerek göz yaşlarına boğuldum. Kendimi asla affetmeyeceğim.
"Tamam sakin ol, lütfen. Senin bir suçun yok." Ağlamaya devam ederken başımı sağa sola salladım.
"Benim yüzümden oldu her şey." Deyip yine sustum çünkü yine nefesim kesildi. Burnumu çektim, hıçkırdım, nefes aldım ve devam ettim.
"Ben onun hayatına girmeseydim böyle bir şey olmayacaktı." Diyerek bir kez daha ellerimle yüzümü kapattım, sesimin yüksek çıkmasını umursamadan ağladım.
"Kmse olanlardan seni suçlamıyor." Dedi Ayça omzuma dokunarak ve ekledi. "Böyle yaparak kendine zarar veriyorsun." Ellerimi yüzümden çektim, Ayça'nın endişeli gözlerine baktım.
"Ölsün istemedim, ona bunu yapmak istemedim. Kurtarmak için elimden gelen her şeyi yaptım ama geç kaldım." Derken göz yaşlarım hâlâ yanaklarımdan bir sel misali akıyordu.
"Anlamadım." Dedi Ayça şaşkınca bana bakarak, devam etmek istedim ama ağladığım için sürekli nefesim kesiliyor, doğru düzgün konuşamıyordum.
