(+18 | Yetişkin içeriklidir.)
Parmak uçlarım geniş omuzlarına dokunduğunda aniden gözlerime baktı.
"Artık ben senin kadar kötüyüm, sende benim kadar kötü. Başımı yaslayabilirim bu omza, ikimizde hak ederiz." Ondan bir cevap beklemekten ziyade kendi...
Maalesef ki eskisinde göre azalan oy ve yorumlar dolayısıyla sınır koymak durumundayım.
SINIR: 5K OY 3K YORUM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28.BÖLÜM: BÜYÜLÜ SÖZLER
Diş etlerim sızlamaya başladığında dişlerimi ne denli sıktığımı fark ettim. "Bıktım! Anlıyor musun? Herkesin nereye gidersem gideyim felaketimi bulacağımı söylemesinden bıktım!" Hayatımın en kötü dönemindeydim. On dokuz yıllık hayatım boyunca böylesine dibe vurmamıştım.
"Mahzen'e ilk gelişin hataydı. İkinci gelişinse felaket. Sana duymaktan yorulduğun şeyleri söylediğim için üzgünüm ama gerçek bu." Sessiz kaldım. Değişmeyecek hakikate bağırıp çağırmak ses tellerimden başkasına zarar vermeyecekti.
En ağır olanda uğruna bunları yaşadığım ablamın, beni düşmanı yerine koymasıydı. Hepsi boşaymış. Peşinde koştuğum endişelerim ne anlamsızmış. Kendimi onun iyiliğini düşüneceğim diye kaybettim, lakin o bana acıyı layık görmüş.
"Mahzendeki odada kalmamı neden istedin?" diye sordum. Bugün ne olduysa ondan sonra olmuştu.
"Çünkü tünelden giren torbacıların seni görmesine engel olmak istedim. Mahzen'i torbacılardan başka kimse bilmez. Her torbacı da bilmez. Her çetenin kendi torbacıları ve her torbacıların da kendi bölgesi olur. Sistem buna göre işler."
Beden dilim gerginliğimi açıkça belli ediyordu ama Reha buna takılmadı. Duyduklarımın, öğrendiklerimin bana nasıl aykırı olduğunu görmesine rağmen anlatmaya devam etti. Son umutlarımın üzerine de döktü o yanıcı maddeyi.
"Farklı bölgelerin torbacıları tehlike arz eder. Bugün okulun önünde gördüğün o adamlar farklı bir uyuşturucu şebekesinin adamlarıydı, okulun önünde yakılan ateşte onların gözdağı. İddialarına göre okul onların bölgesini kapsıyor. Bu sebeple içerde dönenler onları öfkelendirdi. Yeraltı Mahzen'inde kargaşa çıkaranda o şebekenin başındaki adamdı. Seni görmelerini tamda bu yüzden istemedim. Haberi duyduğum anda bir şeylerin yolunda olmadığını anladım, seni bu kargaşadan uzak tutmak için odadan çıkma dedim. Ama artık çok geç, beni dinlemedin."
İnsanların aralarında paylaşsınlar diye verilmiş şu kocaman Dünya, binlerce sokağında binlerce suç. Bilmediğimiz, görmediğimiz köşelerinde üzeri kapatılan suçlar, suçlular arasında güç mücadelesi olmuş. Bu dünyada ne olursan ol, savaşmak zorunda kalıyorsun. Zira her zaman birileri daha iyisini ister, birileri daha kötüsüne mecbur kalır.
Sokaklar, bölgeler, torbacılar... Hepsinin tek derdi para.
Benim tek derdim bunlardan uzak kalmak. Ama kader üzerime öyle bir sorumluluk verdi ki, derdimin dermanı ölümden ibaret.
