• • •
✨✨✨
After 5 years ago...
"First time naming mag public, kung hindi pa nga ako umiyak magdamag hindi pa papayag si mommy." my friend Bea's said while eating.
"Grade 11 na tayo at parang ang bilis ng panahon." Kyla added, while I was just listening.
"Eron, where are you?" I asked myself softly as I stared at the students passing by.
"Aba. Mukhang may something sa inyo ni Eron. Nililigawan ka ba niya?" tanong nila sakin na ikinatawa ko lang.
"Hindi ah. Wag nga kayong issue dyan!" natatawang sabi ko sa kanila. Pero deep inside ay kinikilig ako ng konti.
"Swimming tayo mamaya sa bahay! Sinong game?" pag-anyaya ko sa kanila.
"
Oo ba game ako dyan!"
Si Eron agad ang unang nagsalita kaya naman ay nilingon ko siya mula sa likuran. Ang astig niya talaga pumorma. Isa din sa dahilan kung bakit ako nag palipat ng school ay baka may nililigawan na siya hmp.
"Pano ba yan. Next year liligawan na kita." nagulat ako nang bigla siyang lumapit sakin at may binulong at kiniliti ako sa bewang.
"Tapos na ba kayo mag paenroll?" tanong niya sakin nang hindi ako nakapagsalita. Umiling lang ako at huli na para makapalag pa ako dahil hinatak na ako ni Eron papunta sa kung saan.
"Hoy! Kayong dalawa! Ang weird nyo talaga!" narinig naming sigaw ng nila kyla.
"Ang bilis ng panahon.." I said and lay down on the grass. Eron and I always come here when we want to sleep or rest.
"Ang bilis nga at hindi ako makapaniwalang magiging girlfriend na kita." natawa lang ako sa sinabi ni eron at naramdaman ko siyang tumabi sa akin
"Bakit ka tumatawa?" tanong niya sakin at tumagilid siya sa damuhan para makita niya ako. Ako naman ay tumatawa pa din
"Nothing. I was just laughing." sabi ko at pinipilit na huwag matawa.
"Bakit ka nga tumatawa hah?" tanong niya pa uli at kiniliti niya ako sa leeg at sa bewang.
"Ano ba! Hahah nakikikiliti ako Eron! Bwisit ka! Tumigil ka na nga!" Natatawang sabi ko sa kaniya at huminto siya.
"Do you know Rafael?" seryosong tanong ko sa kaniya at napatigil siya saglit sa pag ayos ng buhok ko na tinatangay ng hangin.
"Oo bakit?" mabilis na sagot niya.
"Nag paalam siya sakin na liligawan niya daw ako." sabi ko sa kaniya dahil ayoko na naglilihim sa kaniya. Gusto ko lahat ng nangyayare sa akin ay alam niya.
"liligawan ka? Anong sabi mo?" tanong niya sakin at itinigil niya ang ginagawa niya sa buhok ko at nahiga katulad ko.
"I said no." sagot ko at nilingon ko siya at nakita ko siyang nakatingin sa ulap.
"Good. At sabihin mo sakin kung nangungulit pa din yun sayo." sabi niya at niyakap ko siya.
"Eron." tawag ko sa kaniya habang nakapikit.
"Bakit?"
"May hindi ka ba sinasabi sakin?" tanong ko at naramdaman kong huminga siya ng malalim.
"Hindi naman ako nalulungkot na nalaman ko na ampon lang pala ako. Okay lang yun masyado na akong matanda para mag emote. At isa pa nandyan ka naman para pasayahin ako." kwento niya sakin at niyakap ko siya ng mahigpit kasi kahit hindi niya sabihin alam kong kailangan ng yakap ko.
"Ako naman, malungkot ako ngayong week kasi halos hindi ko na makausap sila mom and dad kasi busy sila sa pag hahanap sa nawawala kong kapatid. May nag bigay daw kasi na tip sa kanila na posible daw na buhay pa si kuya." pagkwekwento ko at hindi ko mapigilan hindi maiyak dahil naalala ko na naman yung sinigawan ako ni mom dahil pinipilit ko siyang suklayan ako sa buhok.
Naramdama ni Eron na umiiyak ako kaya nilingon niya ako.
"Hindi ko alam pero naiinis ako na nalaman ko na may kapatid pa pala ako. Piling ko kasi mawawalan na ako ng kwenta sa kanila. Sana hindi nila mahanap ang kapatid ko. Selfish na kung selfish pero ayoko lang na mawala sila mommy sakin." umiiyak na sabi ko sa kaniya.
"Kapag naging tayo na gusto ko lahat ng nangyayare sayo ipapaalam mo sakin. Kahit maliit na bagay lang yan kailangan alam ko." he said calmly but I could feel how much he cared for me. Sa ngayon siya lang ang mapagsasabihan ko ng problema ko. Wala ng iba kundi si Eron lang.
"Gusto kong maging parte ng buhay mo Rona. Hindi kita pakakawalan pangako." dagdag niya pa at niyakap niya ako ng mahigpit.
"Ako rin. Gusto ko maging open ka sakin. Gusto kong ituring mo akong parang sarili mo na din. Mahal kita Eron." sabi ko at niyakap ko din siya.
"Alam mo dati ko pa gusto tong kwintas mo. Ang ganda ng pendant" sabi ko at nag angat ng tingin habang hinahawakan ko ang kwintas niya.
"Sabi ni nanay suot ko daw ito noong nakita nila ako kaya nga hindi ko hinuhubad dahil baka sakaling makilala ako ng mga magulng ko kapag suot ko lang toh." napatango ako nang malaman ko ang kwento ng kwintas. So hindi ko pala pwedeng hiramin yun kasi baka mahanap siya ng mga totoo niyang mga magulang gamit yung kwintas.
"Balak ko pa naman sana yang hiramin kahit isang linggo lang." sabi ko at kunwari natawa. Naramdaman ko namang gumalaw siya at may inabot na lumulutang na bulak dahil sa hangin.
"Ibibigay ko ito sayo sa araw mismo na sasagutin mo ako, payag ka ba doon?" agad na ngumuso ako sa narinig ko. May part na gusto ko dahil nga nagagandahan ako pero pano naman siya?
"Ibibigay mo sakin?"
I said incredulously and smiled at him. Along with those smiles was the strong wind blowing causing me to close my eyes tightly. I feel like it takes away all the pain that Eron and I are feeling right now.
✨
[ lbysgd: i don't need the necklace i need the owner rn! ]
आप पढ़ रहे हैं
Let Me Go
रोमांस" Sorry, Thank you and I love you. " Ano ba ang dapat maramdaman ni Rona na inampon ng mga magulang niya ang lalakeng mahal niya? Dapat ba siyang matuwa? Pero paano kung ang tuwang nararamdaman niya ay mapalitan ng inggit dahil ang madalas na kasama...
