Leyla 'nın ağzından
Çantamı omzuma atıp Esma 'yı dinlemeye devam ettim " Ay vallahi çok özledim sevgilimi! Siz anlamazsınız tabii saplar siz- " bir anda geriye yalpalanınca inleyip omzumu tuttum " Yavaş be! " diyip bakışlarımı karşıya çevirince Elis 'i görmemle göz devirdim ve dikleştim
" Önüne baksana kızım! " diye cırladığın da alayla güldüm " Bana çarpan sensin Elis " kavga çıkarmak istemiyordum. Çünkü şuan hiç moodum da değildim.
Etrafımıza öğrenciler toplaşırken Elis omuzlarımdan bir anda ittirince dengemi kuramayıp yere düştüm.
Bir anda yere çarpan popom sızlarken acıyla inledim " Ne o canın mı acıdı? " alayla güldü " Kıyamam şekerim" göz devirdim ve çantamı yere koyup Dilara 'nın uzattığı elini tutup ayaklandım.
" Elis sabrımı zorlama istersen! " sinirden dolan gözlerime lanet ettim.
Hayır, neden sinirlenince doluyorsun ki?
" Zorlarsam ne olur?! Anonim olduğun ortaya mı çıkar? " fısıltıyla söylediği sözle sertçe yutkundum.
Emir 'in öğrenmesi istiyordum ama ondan değil.
" Elis saçma sapan hareketler yapma " acımasızca güldü " Bak aramızda ki farklar şunlar şekerim. Onu ben öptüm, ona ben sarıldım, sen onun kokusunu bile bilmiyorsun ne sevgisinden bahsediyorsun! O beni seviyor seni asla sevmicek! Bunu aklına sok! "
Gözlerimden yanağıma süzülen iki damla yaşı silme gereksimi duymadım ve onu dinledim " Yol yakınken vazgeç, o sadece beni sevecek! Belki seninle oynar ha! Oyuncak olursun onun için! " gözlerimi kırpıştırıp yaşların akmasına izin verdim.
Söyledikleri zoruma gidiyordu.
Onu sevmemesine rağmen bir kızın -ki bu kız Elis ise- kokusunu bilmesi, onu öpmesi, doyaca sarılması en çokta Emir 'in onu sevmesi canımı yakıyordu.
" Bak kızım alırım seni ayağımın altına! " Esma dikleşirken kolunu tuttum " Gerek yok Esma. Ben eve gidiyorum okul çıkışı gelirsiniz. "
Okul bahçesine Emir Atlas ve Uzay girerken bakışları kalabalığın ortasında ki bize kaydı. Gözlerimiz buluşurken kaşları çattı ve yüzümü inceledi ardından Elis 'e baktı.
Arkamı dönüp ilerlerken insanların bakışlarını umursamamaya çalıştım " O seni asla sevmeyecek duydun mu? Aklına sok bunu! O SENİ SEVMEYECEK! "
Yerimde durup derin bir nefes aldım. Kalp atışlarım hızlanırken konuşmaya başladı " Hadi her şeyi burda anlatalım! Sende fazla umutlanmadan bitsin her şey burda! Gerçi sen kendine yeterince umut vermişsin! "
" Emir Anonimin kim olduğunu merak ediyor musun? " gözlerimi sımsıkı kapattım her şeyi öğrenicekti. Dediği gibi her şey burda biticekti.
Emir 'in kaşları çatılırken " Ne diyorsun Elis? " dedi sabırsız bir ses tonuyla.
Derin derin nefesler alıp cesaretimi topladım " Anonim şuan tam burda Emir! Hatta Anonim Le- " " Anonim benim Emir! Seni seven benim! Aptal olan! Boş yere umutlanan da benim! " sözler ağzımdan istemsizce çıkarken hıçkırdım.
" Özür dilerim seni sevdiğim için! " arkamı dönüp koşar adımlarla okuldan çıktım. Kızların bağırışını umursamayıp ilerlemeye başladım.
Böyle olmaması gerekti.
Böyle öğrenmemeliydi.
Bina aralığına girip hıçkırıklarımı serbest bıraktım " Neden bu kadar çok sevdim ki? Neden vazgeçemedim?"
