"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22. BÖLÜM "ÖLMEK Mİ ÖLDÜRMEK Mİ?"
Gözlerimin üzerinde bir kaya kütlesi varmış gibi hissediyordum. Sanki birisi beni kolumdan tutup beni derin bir uykunun içine çekiyormuş gibiydi.
"Ecem." Birinin sesi bana boğuk boğuk gelirken gözlerimi araladım. Işık gözümü kamaştırırken etrafı bulanık gördüğümü fark edip gözlerimi yeniden kapattım. Gözlerimi ışığa alıştırmak için kapayıp açtım. Elimi yavaşça kaldırıp gözlerimi ovaladım. Elimi gözümden çektiğimde Seçkin'i gördüm. Yatağın kenarına bir sandalye çekmiş oturuyordu.
"Sonunda uyanabildin." Dedi oturduğu sandalyeden kalkıp yatağın kenarına yeniden otururken. Seçkin bana dikkatle bakarken gözlerimi ondan çekip odaya baktım, hastanedeydik. Gözlerimi karnıma çevirdim ve hiçbir acı hissetmediğimi fark ettim.
"Şey..." Deyip yeniden Seçkin'e döndüm ve devam ettim. "Ben buraya nasıl geldim?" Dediğimde şaşırdı. Ben de onun şaşırmış olmasına şaşırdım. Acaba ben rüya falan mı görmüştüm? Merakla ona bakarken hiç beklemediğim bir cevap verdi.
"Arabayla." Göz devirdim, bir de dalga geçiyordu. Seçkin'in yüzündeki alaylı ifade giderek büyürken konuştum.
"Onu sormadığımı sen de çok iyi biliyorsun." Gülerek başını salladı ve biliyorsun dememi onayladı. Merakla ona bakıp düzgün bir cevap almayı beklerken yine hiçbir beklemediğim bir cevap aldım.
"Ben getirdim." Kaşlarımı çattım. Bu, onu güldürürken onun aksine ciddi bir şekilde konuştum.
"Onu anladım zaten Seçkin, sadece nasıl oldu onu merak ediyorum." Tek kaşı kalktı.
"Sen gerçekten hatırlamıyor musun? Yoksa benimle dalga mı geçiyorsun?" Dediğinde gözlerimi ondan kaçırıp zihnimi yokladım. Hatta hafızamı epey bir zorladım ama hatırlayabildiğim tek şey Semih'in yanından banyoya kaçtığımdı. Başka hiçbir şey hatırlamıyorum.
"Ben en son banyoda olduğumu hatırlıyorum." Dedim bakışlarımı yeniden Seçkin'e çevirirken. Yüzünde yine muzip bir ifade oluştu. Çok keyifli görünüyordu ve ben bir türlü neden bu kadar keyifli olduğunu anlayamıyorum.
