The Unmarried Billionaire (Dangerous Man Series) (Boyxboy)

Chapter 41

"There's no other way Dona. Banks don't give loans as high as that amount." I explained.

"That money came from dad's profit. 60 million ang laman ng account nya. I can still reproduce that amount in time, as long as I maintain the standing of my car business. Sa ngayon, mas importante ang mabayaran natin sila to keep them from filing cases that may taint my business reputation. As of the moment, resolving their demands is my highest priority." Pag-eexplain ko.

"I will be sending them the amount plus all the documents giving them the power to hold the entire company. Pabagsak narin ito and it will be at least a fair trade. Kahit pa alam kong ito ang gusto nilang mangyari una palang." I can't deny the fact na naisahan nila ako.

"Ahm, well, regarding sa payment sir. They wanted you to personally give them their demands. Maybe they are also trying to make a fair negotiation about this entire problem." I just can't believe na nagdedemand pa sila more than the amount.

"Sige, they wanted to slap my face with insults, then haharapin ko sila." I can't help but form a fist with anger.

Gusto talaga akong insultuhin ng head ng kumpanya nayan. Well, I won't be backing down. I make sure na ipapakita kong matatag ang Kazumang kinakalaban nila.

"They wanted to meet you in Japan sir." She hesistantly said.

"Then book me a flight. Haharapin ko sila at ipapamukha ko ang pang-iisang ginawa nila sa kumpanya." I said in rage.

.....

Tiara's pov

"Oh, anong nangyayari? Bakit wala nang laman ang mansion na ito?" Nagtataka kong tanong nang madatnan kong ni isang gamit sa bahay ay wala na.

"Nanakawan ba tayo?" Tanong ko sa dalawang matandang nakapamaywang at nakatalikod sa isa't - isa.

"Yang magaling mong ama! Inunos ang pera ng kumpanya sa pagcacasino nya!" Halos manlaki ang mata ko sa narinig. Napatakip nalang ako ng bibig.

"Hindi pa nakuntento ay humiram pa sa isang kumpanya ng dalawampung milyon. Ngayon wala na tayo ni isang kusing. Ang buong kumpanya kinuha na ng R-C group of companies. Pati ang mansion kukunin pa sa atin. Hindi na talaga sya nahiya sa mga kumare ko sa majongan!" Sigaw ni mommy kay daddy.

At sa di inaasahang pangyayari ay lumapat ang sampal ni daddy sa mukha ni mommy.

"Ikaw na babae ka! Isa ka ding lulong sa bisyo mo." Sigaw nito sa mommy kong nakaupo sa sahig dahil sa lakas ng sampal ni papa.

"Kahit kailan wala kang itinulong sa akin sa pagtatayo ng kumpanya ko. Kaya wala kang karapatang pagsalitaan ako ng ganyan ipokrita ka!" Sigaw nito sabay duro kay mommy.

"Pa! Wala na tayong pera? May gosh! Hindi pwede toh!" Pasigaw ko ring saad. Paano nalang ang mga luho ko? Paano nalang ang mga bakasyon kong nakaplano na?

"Isa ka pa! Anong klase kang ina? Imbes na ang anak mo ang atupagin mo, inuuna mo pa ang mga luho at sarili mo!" Sigaw nito sakin sabay duro.

"Wag kang magsalita na para bang napakalinis mong ama!" Sigaw king pabalik dito.

"Kung sana maayos nyo akong pinalaki, hindi magkakanda leche leche ang buhay ko!" Pagtatapos ko at katulad ni mommy ay sinampal din ako ni daddy.

Napaiyak ako sa lakas ng sampal ni daddy kaya nagpumilit akong lumapit kay mommy.

"Lumayo ka nga sa akin leche ka! Pareho lang kayo ng tatay mo! Mga wala kayong silbi!" Pagalit nitong saad sa akin sabay tayo at lakad paalis.

"At saan ka naman pupunta? Sa lalake mo ka na naman magpapakalantari? Nakakahiya kang babae ka!" Sigaw na patanong ni daddy kay mommy.

"Oo! Dun ako sa lalaking kayang ibigay ang pangangailangan ko, mamatay kayo sa gutom na mag-ama!" Sigaw ni mommy at tuluyan nang nilisan ang bahay.

Paalis na rin si daddy ng tawagin ko ito ng paiyak.

"Dad, please wag nyo akong iwanan." Umiiyak kong pagmamakaawa dito.

"Napulot ka lang namin. Kaya hindi mo kami mga magulang." Yun lang ang sinabi nito saka tuluyan nang umalis.

Naiwan akong nakaupo sa sahig at parang batang umiiyak.

"P#tang ina!" Matilis na sigaw ko.

Hindi na dapat bago sa akin ang ganitong eksena. Mula pa nung nagkamalay ako ganito na halos ang nangyayari.

Pero ngayon, yung makitang halos wala nang natira sa akin, yung wala na kahit ang mga gamit na tila ba kahit hindi gumagalaw at nagsasalita ay tila nakikiramay sa tuwing mag-isa lang ako sa bahay na ito.

Ngayong wala na kahit isang natira sa aking ay para na akong malulunod sa hinagpis.

Umiiyak akong nakasalampak sa sahig at hindi alam kung paano na ako mabubuhay ngayon.

Walang bahay, walang kotse, walang pera at walang pamilya.

Hindi ko alam kung saan pa ako pupunta at kung paano ko bubuuhin ang sarili ko.

R-C group of companies walang hiya kayo! Inunos nyo ang lahat ng meron ako!

.....

Nasa harap ako ng kumpanya ngayon. Mabuti nalang at nasa akin pa ang cellphone ko, yun ang natirang bagay na meron ako kaya binenta ko muna sa isang kaibigan na pinagtawanan pa ako.

Binili lang sa ilang daan ang cellphone kong latest na halos isang daang libo ang halaga nung binili ko. Pero di ko na inisip yun dahil kailangan kong makuha ang kung ano man ang ninakaw ng kumpanyang ito sa akin.

"Mga hayop kayo! Ibalik nyo ang pera ko!" Saad ko ng makapasok ako sa loob ng kumpanya.

Itutuloy....

___________

A/N:

Whew! Feel nyo ang intense guys? Hahaha parang di naman lols anyways few chapters to go! Yey! Lapit na tayo sa ending!

Lapit na sa ending pero marami pang mangyayari hahahha!

Disclaimer lang! Sa business achuchu wala talaga akong alam kaya kung magulo para inyo eh keber nyo nalang basta yun na yun 😂😂

Nagbabasa ako ng mga comments nyo at nyeta lang yung puso ko talaga natutunaw sa mga comments nyo oi. I really like to have a fresh start ulit sa writing kaya ako naghahanap ng bagong platform para makapagsulat ng libre at makabasa din kayo ng libre. Pero reading your comments talaga nakakataba ng puso yung all out support. Haist, que sera sera nalang talaga guys. Basta sa ngayon masaya ako na anjan parin kayo at sana manatili kayo hanggang katapusan.

Few chapters to go 💪💪

I love you josh always! 🥰🥰