(+18 | Yetişkin içeriklidir.)
Parmak uçlarım geniş omuzlarına dokunduğunda aniden gözlerime baktı.
"Artık ben senin kadar kötüyüm, sende benim kadar kötü. Başımı yaslayabilirim bu omza, ikimizde hak ederiz." Ondan bir cevap beklemekten ziyade kendi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
23.BÖLÜM: TUTKULU
Önce gözlerimi kırpıştırdım, algılamada ciddi bir sorun yaşıyordum. Yediğim ters köşe boğazımda kalmış durumdaydı ve resmen nefes alamıyordum.
O ne demişti, ne demişti?
"Siktir oradan." diyerek verebileceğim en doğal tepkiyi verdim. Yüzümdeki ifadenin üstüne sözlerimde eklenince Reha yüzüne yine o sinir bozucu sırıtmasını eklemişti. "Böyle bir şeyi-" dememe kalmadan sözümü kesti. "Asla ama asla yapmazsın, öyle değil mi? Seni buna zorlamayacağım bilmelisin."
Sertçe yutkundum. "Nasıl yani?"
"Yani diyorum ki istediklerini gerçekleştirebilmek için ihtiyacın olan bahaneyi ben yaratıyorum. Bu zamana kadar benimki kadar gösterişli bir stüdyosu olan biriyle tanıştın mı? Piyasayı avucumun içi gibi bilirim. Üstelik sırf sen kendinden ödün vermiş olma diye kendimi feda ediyorum. Omuzlarındaki yükü alıyorum. İstersen yapmayacaksın, ama biz bunu bilmezden geleceğiz." dedi ve göz kırptı.
Dudaklarım titreyerek aralanırken, öylece ona baka kalmıştım. Bugün kaçıncı şokumdu acaba?
Bana hayalini kurduğum modellik piyasasını daha yakından tanıma fırsatı sunuyordu. İstediklerini gerçekleştirebilmek için demişti... Model olmayı istediğimi nerden biliyordu? Bunu ona sormadım, o an bunu sorabilecek kafada değildim.
Beni bu kadar iyi anlıyor olması korkunçtu. Korkunç diyorum çünkü sonuçlarının ne kadar ağrı olabileceğini biliyorum.
Keşfediliş hikayesi... Ünlülerin arasından uyuşturucu sattığı ortaya çıkanları hatırladım. Belki de keşfedilmek isterken oraya giden yolun ne kadar çirkin olduğunu bilmem gerekiyordu. Toz pembe değil, karanlık gerçekti. Para melekleri kaçırır, şeytanların yeryüzündeki yansıması olur. Dünyada iyi kötü ne varsa para yüzünden gerçekleşir.
"Bazen öyle konuşuyorsun ki sanki her şeyi biliyor gibisin. Oyuncu gibisin." Çehreme yansıyan gölgelerin adı farkındalıktı.
"Nabza göre şerbet. Bu bir gerçek. Seni ilk gördüğümde, fotoğraflarını çekmek istedim. Tenin, saçların... sanki bilerek öyle hazırlanmıştın. Oyunları severim ama bu zamana kadar hiçbir kadının peşine düşmedim." O bunları söylerken garip hisler içerisindeydim. Ondan korkuyor, yaptığı işten iğreniyordum. Öte yandan benimle böyle sıradan bir genç gibi konuşması kafamı karıştırıyordu. Somut bir örnek düşünecek olursam; beni bıçakladıktan sonra sanki bunu yapan o değilmiş gibi ertesi gün havadan sudan sohbet etmek için yanıma gelmesi gibiydi.
"Bu zamana kadar?" diye sordum.
"Seni görene kadar."
Hem korkuyorum hem ona çekiliyorum. Biz, tenlerimizde yanan ışıkların, evrenin en büyük yıldızını temizimde beslerdik. Lakin birimiz dolunaydı, ötekimizin gözlerine baktığı anda tutulurduk. Kırmızı, derin bir çizgi... adı ne aşk ne sevgi. Sadece onun teni, yanan ışıkları, tutulan korku.
