Sessiz çığlığına uyandım bu gece
Karanlık, sessiz ve puslu bir hayale
Gözlerimin sesini hissettim bu gece
Kırık bir kalbin son çarpışı o haldeSığmayan duygularım var duvarlarımda
Hayallerim kapkara bir gökkuşağında
Kulağım duymaz bir gözüm yok ortalarda
Işığını hissediyorum ama karanlık bir havaMevsimle bir cemre düştü yüreğime
Soğuk gecem alev oldu yüreğime
Üstümde bir fidan serinlik oldu ateşime
Mermer bir avlu içi toprak içindeRuhumda his, ellerimde güç kalmadı
Her tarafım zincir, yanımda iki ruhani
Bir sorgu, bir ceza bu avludaki
Karanlığın derinliğinde gözündeki ateşiAyrı bedenler aynı toprak içinde
Bahar gelmez bu kara yerlere
Ağaç yeşermez toprak ateşler içinde
Karanlık heryerde ateşe ne çareGünleri unutmuş saniyeleri hisseder
Zaman bu taş avluda çok zor geçer
Dikili taş üstünde kara bir yazı kaplar
Lavinia yeşerdi avluda olmaz artık bahar
DU LIEST GERADE
Lavinia'nın Günlüğü
PoesieRuhumun sıkıldığını hissedebiliyorum. Toprağın beni nasıl yanına almak istediğini de anlayabiliyorum. Nefesimin azaldığının farkındayım. Bedenime hapsolmuşum, geçmiş zamanın insanıyım. Ama bunu kimseye anlatamıyorum. Zamanım geçmişte kaldı ama ben...