Bir sigara dumanı, ardında bıraktığıyla saatler
İçinde kaldı hep, öfkesiyle bir avuç kadar da keder
Kalabalıklar Berceste, taş ve toprak ile birlikte
Bembeyaz teni, karanlıklara gömülü bahçe içinde
Bir kalp atışı, gözyaşları ve uğultu eşliğinde
Eskide kaldı hep, hatıralar ve kadehler içinde
Kalplerinde Berceste, atmıyor hiçbir şekilde
Hayalleri geçti, hızla gözlerinin önünde
Kor ateşler yürekte, hisseder bedeni sessizce
Acıyla haykırdı derinde, ruhu giderken gökyüzüne
Öfkesinde Berceste, zamanı bulutların ötesinde
Tertemiz bedeni, soğumuş karlar ülkesinde
Çığlıklar çehresinde, duymuyor beni nedensizce
Gözlerimin önünde, görmediğim bir yerlerde
Nefesinde Berceste, bir meleğin gölgesinde
Bilemedi bizleri, donmuş topraklar içinde
YOU ARE READING
Lavinia'nın Günlüğü
PoetryRuhumun sıkıldığını hissedebiliyorum. Toprağın beni nasıl yanına almak istediğini de anlayabiliyorum. Nefesimin azaldığının farkındayım. Bedenime hapsolmuşum, geçmiş zamanın insanıyım. Ama bunu kimseye anlatamıyorum. Zamanım geçmişte kaldı ama ben...
