Anlamsız, anlamsız bir bakış etrafımda
Kırgınlığım, dargınlığım afaki boyutta
Bir kardelen misali düşlediğim duygular
Hercai kondu gönlüme, yutkunamadım
Maviye çalan hislerim, geceye kalır gibi
Öfkeyi bilemedim ama, ötesi de yok gibi
Ağlayamaz yüreğim, arardı kardeleni
Hercai kondu gönlüne, yutkunamadım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lavinia'nın Günlüğü
PoetryRuhumun sıkıldığını hissedebiliyorum. Toprağın beni nasıl yanına almak istediğini de anlayabiliyorum. Nefesimin azaldığının farkındayım. Bedenime hapsolmuşum, geçmiş zamanın insanıyım. Ama bunu kimseye anlatamıyorum. Zamanım geçmişte kaldı ama ben...
