"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11. BÖLÜM "ANLAŞMA"
Ônümde yürüyen ve eve giren Seçkin'e bakıp bıkkınca ofladım. Resmen kendi isteğimle geri dönmüştüm bu eve ama arkamızda Semih'in adamları varken ben gideceğim diyemezdim ki. Bu yüzden ona cevabım kalıyorum olmuştu ama bu cevaptan hiç memnun değilim.
Seçkin evin kapısının önünde durdu ve bahçenin ortasında durmuş, dudaklarını büzmüş olan bana baktı.
"Daha ne kadar orada durmayı düşünüyorsun?" Cevap vermedim, yavaş adımlarla yanına doğru gittim. Yüzüne bakmadan yanından geçip eve girdim. Hiçbir şey söylemeden doğrudan merdivenlere yöneldim.
Ağlamak istiyorum bağıra bağıra ağlamak istiyorum ama tek yapabildiğim şey göz yaşlarımı engellemek. Birkaç merdiven çıkmışken Seçkin'in sesini duydum.
"Bir şeyler ye artık! Açlıktan öleceksin!" Durdum ve ona baktım.
"Canım istemiyor." Deyip önüme döndüm. Bir merdiven daha çıktım ama devam edemedim çünkü Seçkin kolumdan tutarak beni durdurdu.
"İnat..." Devam etmesine izin vermeyerek kolumu ondan çekip kurtardım.
"İnat falan ettiğim yok benim! İstediğin oldu işte buraya geldim. Daha benden ne istiyorsun ya ne?" Cevap vermedi.
"Ben çok sıkıldım bu durumdan. Senden, Semih'ten, abimden hepinizden çok sıkıldım! Sizin güçlü olmanızdan, sizin istediklerinizin olmasından çok sıkıldım!" Yine sessiz kaldı. Göz yaşlarımı daha fazla tutamayarak akmalarına izin verdim.
"Ben sadece yaşamak istedim." Deyip göz yaşlarımı sildim ve devam ettim.
"Herkese, her şeye rağmen sadece yaşamak istedim. Kendi istediğim hayatı yaşamak istedim. Canım yansın istemedim, ölmek istemedim. Bu yüzden hep savaştım. Kendim için, sadece yaşamak için hep savaştım." Seçkin sessizliğini korudu.
"Hiç kimseye zarar vermedim, kimseye kötülük yapmadım, kimse için kötüsünü dilemedim ama bu zamana kadar herkes bana bunları yaptı." Deyip onu gösterdim.
"Sen yardım mı edeceksin bana? Peki niye? Niye yardım ediyorsun?" Konuşmak için dudaklarını araladı ama engel oldum.
"Bu hayatta hiç kimse kimseye karşılıksız yardım etmez. Her şeyin bir karşılığı vardır. Benim sana verebileceğim hiçbir şey yok. Sen de bunu çok iyi biliyorsun." Derin bir nefes aldı.
