ESİR

1.BÖLÜM "ECEM AKAY"

O zamanlar onun bana yaptığı hiçbir şey için sesimi çıkarmadım. Çünkü elbet bir gün ondan kurtulacağımı çok iyi biliyordum.

Abime İstanbul Üniversitesi kafeteryasında daha iyi maaşla iş bulduğumu söyleyip, çalıştığım yerden ayrılmış ve üniversiteyi okumaya başlamıştım. Tabii bu sırada aldığım bursları ve çalıştım part time işten kazandığım tüm parayı kendi giderlerime harcamak yerine ona vermiştim.

Bu şekilde üniversitenin ilk iki yılını bitirmiştim fakat bu yalanım çok fazla uzun sürmemiş ve abim her şeyi öğrenmişti. Başta devam etmeme engel olmaya çalışsa da ona aldığım burslardan dolayı daha çok para verebileceğimi söyleyince ikna olmuştu.

Son iki yılı hem okuyarak hem de bir yandan ona para yetiştirmeye çalışarak geçirmiştim. Mezun olunca ise ilk işim evden kaçmak olmuştu. Evden kaçıp ondan kurtulduktan sonra özel bir hastanede de iş bulmuş ve hayatımı bir düzene sokmaya çalışmıştım ama abim peşimi bırakmamış ve beni bulmuştu.

Onun yüzünden bulduğum işten bir ay sonra ayrılmak zorunda kalmıştım. Beni hep dövmüştü ama ilk büyük dayağı ondan o gün yemiştim. Ondan kaçıp, hayatımı düzeltmek istediğim için bayıltana kadar dövmüştü.

Tabii ki bu pes etmeme neden olmadı. İkinci kaçışımda ilk işim polise gitmek olmuştu. Murat, polisler tarafından gözaltına alınıp, ifadesi alındıktan sonra tutuklanmıştı. Bu beni mutlu ederken hayatımın artık yoluna girdiğini düşünmeme neden olmuştu ama çıktığı mahkeme tarafından tutuksuz yargılanma karalı verilip serbest bırakılınca her şey yeniden başlamıştı.

Serbest bırakılınca bana yaklaşmasına engel olmak için uzaklaştırma kararı bile çıkarmıştım ama bu bile ona engel olmamış ve beni yeniden bulmuştu.

Her şeye rağmen yine de pes etmedim. Bir dahaki sefere başka bir şehire kaçmış yine aynı şeyleri yaşamış ama yine onun tarafından bulunmuştum. Her seferinde şikayetçi olmama rağmen ise hiçbir şekilde ceza almamıştı. Daha doğrusu ceza almış hatta cezaevine bile girmişti ama sürekli serbest kalmış ve her seferinde öfkesi biraz daha arttığı için beni daha çok dövmüştü.

Yine de pes etmedim ve asla etmem. Bir gün ondan sonsuza kadar kurtulacağım ve buna tüm kalbimle inanıyorum.

Bir gün her şey bitecek ve ben de elbet hayatın o ilk kısmına girmeyi başaracak, mutlu olacağım.

"Ecem?" Birisi beni sarsıp ismimi söylerken düşüncelerimden sıyrıldım ve yanımda oturan Ceyda'ya baktım.

"Efendim?" Güldü.

"Kızım aşık mı oldun ne yaptın? Bir saattir sana sesleniyorum, duymuyorsun." Gülümsedim ve ayağa kalktım.

"Çok yoruldum bugün, oturup kalmışım öyle." Dedim ve doktorun odasına gitmesi gereken dosyaları elime aldım.

"Şunları bırakmam lazım." Deyip gidecekken durdum ve yeniden ona döndüm.

"Bu arada sen ne diyecektin?" Omuz silkti.

"Hiç seni öyle dalgın görünce bir sorun var zannettim." Dedi ve yanıma geldi.