CHAPTER 72- School Fest! [Day 2: Take 5]

Magsimula sa umpisa
                                    

This...

This woman...

Seriously...

"I- see. Nice call," I told her, a little bit dizzy from all the brightness. Her brightness.

Even though I wasn't the least bit scared from the very thing she's trying hard to protect me from,

even though she looks more like a kitten trying to protect a lion,

even though there's nothing in this world that makes me feel so freaking uncomfortable than being fvcking protected,

I allowed her.

I allowed her to 'protect' me.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

MIKA's POV

Having wounded each other, the two of us licked each other's wounds.

Damaged goods both, we sought out each other.

"If you want to die tomorrow, I'm ready for my life to end tomorrow.

If you care to live for today, then so will I."

Thus, begins the tale of the wounded ones.

A tale of blood that splattered red and dried up black.

The tale of our never-to-heal, precious wound.

I will tell it to no one.

-

Hindi ko 'to inexpect, pero natapos ko talaga 'yung movie nang may naintindihan!

Dahil kasi ito 'yung unang beses kong panonood ng sine kasama si Hell, akala ko talaga lalabas ako ng sinehan nang wala ni katiting na rekoleks'yon tungkol sa napanood, pero hindi! May naintindihan ako! Wow. 

Siguro kasi ang interesting lang talaga kasi no'ng pinanood namin. Kahit na too bloody and too tragic siya for my taste, sobrang bilib ako do'n sa depth no'ng story. Sobrang na-inlove ako do'n sa way ng pagna-narrate no'ng bida. Ang chill niya magkwento, pero at the same time, ang lalim. Tapos, idagdag mo pa 'yung ending. Grabe. Hindi ko inexpect 'yung ending talaga!

Kahit ini-spoil na no'ng bida sa umpisa pa lang na wala sa kanilang naging masaya sa ending, sobrang lakas pa rin ng impact sa akin no'ng pinakahuling scenes.

I mean, inexpect ko na naman na tragic story siya, pero kakaiba kasi 'yung pagka 'tragic' niya 'e.

Akala ko kasi tragic in a way na merong mamamatay, o na maiinlove 'yung guy do'n sa vampire tapos 'di sila magkakatuluyan pero- hindi pala.

Tragic siya in a way na walang namatay, walang nasaktan, pero wala ring naging masaya.

Justifiable 'yung way of thinking no'ng bida kaya intindi mo kung bakit gano'n 'yung ending, pero 'yung fact din na intindi mo kung bakit is what makes it tragic. Kasi kahit gusto mong mag-complain, hindi mo magawa. Hindi mo magawa kasi intindi mo.

Sobrang lungkot. Ito 'yung klase ng ending na hindi ka nga paiiyakin pero iiwan ka namang kinikwestiyon ang mundo, kung ano ba talaga ang tama at mali. Kung meron ba talagang matatawag na tama o mali.

"Did you like the movie?" tanong ni Hell. Nasa eating area na kami ngayon ng fest. Napagpasyahan naming kumain muna habang hinihintay 'yung simula ng movie na sunod naming papanoorin.

"Sobra!"

Saglit akong pinagmasdan ni Hell bago siya nagsalita. "Like a movie with wrong-ass subtitles," sabi niya.

WHAT LOVE ISTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon