BILLIONAIRE! Can you trust me?

38. Δύσκολο αντίο!

"Είστε καλά δεσποινίς;" με ρώτησε ένας άντρας που έπεσα καταλάθος πάνω του. Με χάιδεψε τρυφερά στην πλάτη.

"Με συγχωρείς. Πρέπει να φύγω." Του είπα εγώ σαστισμένη και χαμένη. Ένιωθα να επαναλαμβάνεται η ζωή μου και η γνωριμία μου με τον Διονύση.

"Συγγνώμη; περίμενε ένα λεπτό." Μου φώναξε εκείνος ο άντρας μόλις βγήκα έξω. "Ξέχασες την τσάντα σου." Είπε εκείνος και εγώ την πήρα και έκανα να φύγω βιαστικά." Πολύ όμορφη η κοπέλα του Ρούσσου." Σχολίασε καθώς έμπαινε μέσα.

Κοντοστάθηκα για μία στιγμή και έπιασα δυνατά το κολιέ που φορούσα στον λαιμό μου. Είχα τρελαθεί. "Σε αγαπάω!" Ούρλιαζα μέσα στον άδειο δρόμο. "Η γυναίκα του Διονύση..." έλεγα εγώ κρατώντας τα μαλλιά μου ψηλά και ακουμπώντας την πλάτη μου σε μία κολώνα. "Διονύση σε χρειάζομαι. Σε εμπιστεύομαι. Σε αγαπάω." Έλεγα σιωπηλά.

Έφτασα έξω από το μαγαζί που δούλευα πριν επιστρέψω κοντά στον Διονύση. Ήταν δώδεκα τα μεσάνυχτα. Δεν είχα καταλάβει πόση ώρα έκανα με τα πόδια να φτάσω ως εκεί. Η Έλσα έβγαινε από το μαγαζί φτιάχνοντας την τσάντα της και δεν με πρόσεξε.

"Έλσα;" την φώναξα εγώ και εκείνη χαμογέλασε που με έβλεπε. Στεκόμουν μακριά και στο σκοτάδι και έτσι δεν φαίνονταν τα δάκρυά μου.

"Πόσο χαίρομαι που δεν με ξέχασες." Με αγκάλιασε και παρατήρησε το πόσο παγωμένη ήμουν. Ύστερα κοίταξε τα μάτια μου.

"Έχω ανάγκη να σου πω όλα όσα συνέβησαν στην ζωή μου μέχρι τώρα." Με αγκάλιασε και ξέσπασα σε κλάματα.

{...}

Το ξημέρωμα με βρήκε στο σπίτι της. Σηκώθηκα απο τον καναπέ που ειχα αποκοιμηθεί και συνειδητοποίησα τον λόγο που είχα έρθει. Το δάκρυ που είχε κολλήσει στην άκρη του ματιού μου, μόλις κύλησε.

"Καλημέρα μικρή μου..." μου είπε εκείνη και εγώ γύρισα και την κοίταξα απότομα. Γιατί έτσι με φώναζε εκείνος. "Πως είσαι σήμερα;"

"Πονάει το κεφάλι μου άσχημα."

"Θες να σου φτιάξω καφέ; το τηλέφωνό σου δεν σταμάτησε να χτυπάει όλη νύχτα. Μίλα τους γιατί ανησυχούν."

Έπιασα το κινητό μου και απάντησα στον Μιχάλη.

"Επιτέλους Δανάη. Έχουμε τρομάξει όλοι μας. Που είσαι ; γιατί δεν απαντάς ;"

"Είμαι καλά. Σου είπα πως ήθελα να μείνω μόνη." Του είπα απάντησα εγώ και η Έλσα χάιδεψε τρυφερά πριν με αφήσει να μιλήσω ιδιαιτέρως στο τηλέφωνο. Μου άφησε ακόμα και λίγο ζεστό καφέ μπροστά μου.