ခက္လို္က္တာ...

သူ႔လုပ္ရပ္ေတြတစ္ခုၿပီးသြားတိုင္း ပတ္ဂ်ီမင္း ရဲ႕နာၾကည္းမႈေတြကလည္း ဆတူမ်ားလာပံုရသည္။တေျဖးေျဖးျဖင့္ သူ႔အားေရွာင္ဖယ္လာကာ သူႏွင့္အေဝးဆံုးသို႔ ထြက္သြားရန္ျပင္သည္။

လက္ထပ္ေတာ့မည္တဲ့...

မဟုတ္ဘူးေလ..သူလိုခ်င္တာဒါမဟုတ္ဘူး။
ထိုေန႔ကအရူးတစ္ေယာက္လိုပင္ သူ႔စိတ္ေတြလြတ္ထြက္သြားခဲ့သည္။

သူလုပ္ေနသမွ်ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ထိုပတ္ဂ်ီမင္းက မရိပ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္အထိ တံုးအလြန္းသည္။

သူ႔လုပ္ရပ္ေတြထဲမွာ ပတ္ဂ်ီမင္းအား နာက်င္ေစလိုသည့္ဆႏၵေတြပါသည္။သို႔ေသာ္ ထိုဆႏၵေတြထက္စာလွ်င္ သူေျပာျပခ်င္ခဲ့တာတစ္ခုတည္း။

ကြ်န္ေတာ္အခုဒီလိုေတြလုပ္ေနတာ ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ေနမိေသးလို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္း...
ခင္ဗ်ားကို အလံုးစံုမနာၾကည္းပစ္ႏို္င္ေသးလို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္း..

ဒါေတြကို ထိုပတ္ဂ်ီမင္း ကမသိခဲ့ပါ။
ဘယ္တုန္းကမွလည္း မရိပ္မိခဲ့။ငတံုးတစ္ေယာက္လိုသာ ျဖစ္လာသမွ်ကိုခံစားေနရင္း သူ႔နဲ႔အေဝးဆံုးကို ထြက္ေျပးခ်င္ေနခဲ့သည္။

အရူး...

'အစ္ကိုေလး...ထမင္းပြဲျပင္ေပးထားတယ္ေနာ္။ကြ်န္မ ေဆးရံုကိုထမင္းခ်ိဳင့္သြားပို႔လိုက္ဦးမယ္။ '

ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္လွေသာ ေန႔ေတြမွာ အရက္နဲ႔စီးကရက္ကိုသာ အေဖာ္ျပဳရင္းအခန္းထဲပဲေအာင္းေနမိသည္ေၾကာင့္ သူဘာကိုမွသတိမျပဳမိခဲ့တာၾကာၿပီ။

' ေဆးရံုကို....ဘယ္သူေဆးရံုတက္ေနရလို႔လဲ။ '

' ရွင္....သူေဌးေလး ေဆးရံုတက္ေနရတာေလ..ဆရာမသိဘူးလား။ '

စီးကရက္တိုကိုကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္ေတြတည္ၿငိမ္မႈမရိွေတာ့။ေလာင္ၿမိဳက္ေနေသာ အပူလံုးႀကီးတစ္လံုးက ရင္ဝကိုဒိန္းကနဲလာေဆာင့္သည္။

' ေဟ်ာန္း...သူ..သူဘာျဖစ္လို႔လဲ။ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာမွမသိရပါလား။ '

'အစ္ကိုေလးတို႔ အိမ္တြင္းေရးအဆင္မေျပလို႔ မေျပာတာျဖစ္လိမ့္မယ္။သူေဌးေဆးရံုတက္ေနရတာ ေလးရက္ရိွၿပီ။ေနာက္က်ေနလို႔ ကြ်န္မသြားေတာ့မယ္ေနာ္။ '

Plot Twist (COMPLETE)Where stories live. Discover now