BILLIONAIRE! Can you trust me?

2. Απαγορεύεται!

"Πρέπει να φύγω. "Του είπα εγώ και άφησα το ποτήρι στην άκρη.

"Δεν το νομίζω. " Απάντησε εκείνος και εγώ σάστισα.

"Τι ; Μου κάνεις πλάκα; "

"όχι. Δεν είναι του τύπου μου. Απαγορεύεται να φύγεις από αυτό το σπίτι, τουλάχιστον μέχρι να το πω εγώ. "

"Αυτό δεν το νομίζω. "Του είπα εγώ και προσπάθησα να ανοίξω την πόρτα. Όμως ήταν κλειδωμένη.

"Ακόμα και να βγεις που θα πάς; Χωρίς λεφτά , κινητό και αυτοκίνητο. Ήμαστε πολύ μακριά από την πόλη. "

"Δεν μπορείς να με κρατάς εδώ κλειδωμένη. Αυτό λέγεται απαγωγή. "

"Τότε είμαι ο απαγωγέας σου. "Μου είπε εκείνος και έπιασε τα κλειδιά του για να φύγει.

Εγώ τον ακολούθησα από πίσω μήπως και μπορέσω να φύγω. Μήπως αυτό ήταν ένα κακόγουστο αστείο. "ότι και να κάνεις , αν δεν το πω εγώ δεν πρόκειται να φύγεις από εδώ μέσα. Εκτός αν θες να πεθάνεις. "Μου ξεκαθάρισε εκείνος και απομακρύνθηκα από κοντά του.

"Ο πατέρας μου θα έχει ανησυχήσει για εμένα. Θα κάνει τα πάντα για να με βρει και σένα θα σε κλείσει φυλακή. "Του φώναξα εγώ μήπως και τον φοβίσω. Όμως δεν ξέρω αν θα με έψαχνε πλέον εκείνος ή αν ήμουν μόνη μου στα χέρια αυτού του άντρα.

"Ξέρεις που είναι το δωμάτιο σου. Σε περίπτωση που χρειαστείς κάτι. Έχεις αυτό το σπίτι όλο στην διάθεσή σου. Έχω κάτι δουλειές να κανονίσω. Δεν θα αργήσω. " Μου είπε εκείνος και άρχισε να με πλησιάζει αρκετά. "Μπορείς να με εμπιστευτείς; " Με ρώτησε μετά από όλα αυτά και αμέσως έφυγε.

"Τώρα μας υποχρέωσες. "Του φώναξα και δεν ήξερα πώς να ξεσπάσω με τόσα νεύρα που είχα.

Πήγα προς την πόρτα, αλλά όπως ήταν φυσικό , ήταν κλειδωμένη. "Που έχω μπλέξει; "Έλεγα εγώ κλαίγοντας και κάθισα στο πρώτο σκαλοπάτι της σκάλας διώχνοντας τα μαλλιά από το πρόσωπό μου. "Τι θα κάνω τώρα; "Έλεγα εγώ τρελαμένη και τρομαγμένη. Φοβόμουν για την ζωή μου. "Γιατί όλα αυτά σε εμένα; "Αναρωτιόμουν συνέχεια επειδή το μόνο που ήθελα είναι να βγω από το σπίτι μου. Και τώρα είμαι και κλειδωμένη μέσα σε ένα σπίτι χωρίς καμία έξοδο. Με την μόνη διαφορά πως τώρα φοβάμαι πως θα με σκοτώσουν. "Άκου εκεί να τον εμπιστευτώ. Από πού και ως που; " Φώναξα νευριασμένη και κλείστηκα στο δωμάτιο που μου παραχώρησε «ο κύριος» για να μην τον δω ξανά. Μόνο ειρωνικά μπορούσα να μιλήσω για αυτόν τον άνθρωπο.

Στάθηκα μπροστά από το μεγάλο παράθυρο και κοιτούσα προς τον δρόμο. Είχα μία τάση να τον περιμένω να έρθει. Σταύρωσα τα χέρια στο στήθος μου και στηρίχτηκα στο παράθυρο. Ένιωθα τα δάκρυά μου να τρέχουν αργά και δειλά στο πρόσωπό μου. Από την αντανάκλαση στο τζάμι έβλεπα τον θυμό και την θλίψη μου. Τα δάκρυά μου δεν ήθελαν να ελευθερωθούν από μέσα μου. Σαν να ήταν ένα λάθος όλο αυτό.

Διονύσης!

Όταν έφυγα από το πλυντήριο αυτοκινήτων , τηλεφώνησα στον πατέρα της Δανάης. "Ποιος είναι; "Απάντησε εκείνος.

"Δεν έχει σημασία αυτό. "Είπα εγώ βάζοντας το χέρι μου μπροστά για να αλλάξω κατά κάποιον τρόπο την φωνή μου. "Έχω την κόρη σου και ξέρεις τι ακολουθεί μετά. "

"Τι θέλεις από εμένα; " Με ρώτησε εκείνος ταραγμένος. Ήμουν σίγουρος πως δεν είχε καταλάβει ποιος από όλους τους εχθρούς του είχε απαγάγει την κόρη του.

"Αυτό θα το μάθεις την επόμενη φορά που θα σου τηλεφωνήσω. "Του είπα και το έκλεισα.

Ύστερα ξεκίνησα για σπίτι. Στην διαδρομή πέταξα το κινητό μου από το παράθυρο και αυτό έσπασε σε χίλια κομμάτια. Δεν ήθελα να με εντοπίσουν από το σήμα του. Δεν έπρεπε να χάσω την φήμη μου και όσα κατάφερα τόσα χρόνια για αυτόν. Όμως πρέπει να σώσω τον μοναδικό άνθρωπο που αγαπώ και εκείνη είναι ο μόνος τρόπος που έχω.