Onder de bloedwolfmaan (#Wattys2019 winnaar)

🌕24

Het Leidseplein bood een spookachtige aanblik. De rode gloed van de super bloedwolfmaan en het bleke licht van straatlantaarns wierpen een vreemd schijnsel over de meute vechtende vampiers en weerwolven. Overal waar ik keek zag ik plasjes bloed en hoorde geschreeuw. Demian drukte zich rillend tegen mijn zij.
"Het epicentrum van de strijd", zei Nova mistroostig.
"Geen prettig gezicht, ik weet het. Maar kom even mee." Ze leidde ons over het slagveld. Toen twee vampiers voor ons opdoken met kwaadaardig gloeiende ogen en ontblote hoektanden die dropen van het bloed, hief Nova kalm een hand en trok een beschermende bol van knetterend blauw licht om ons een. Mijn soortgenoten deinsden sissend terug en we konden op die manier, terwijl het schild om ons heen zweefde, veilig bij het midden van het plein komen.
" Hier proberen de wolven Lycantrae op te roepen." Ik zag inderdaad een stuk of vijftig weerwolven in hun wolvengedaante bij elkaar staan, grommend naar de rode maan.
"De Alpha Alliance heeft hun missie versnipperd over 35 landen waar groepen weerwolven proberen de opperdemon op te roepen. Als het maar in twee landen lukt, of maar in een, dan hebben ze hun doel bereikt. Mochten de anderen gehinderd worden, dan maakt dat niets meer uit, maar kijk..." Rondom de wolven die de opperdemon probeerden aan te roepen, stond een kring van wolven die hun broeders beschermden tegen de oprukkende vampiers.
"We moeten ze helpen. Die wolven moeten gestop worden, anders gaat Lily dood", zei Demian met angstige ogen.
"Wij heksenmeesters hebben plechtig beloofd, om onszelf te beschermen, dat we ons niet in deze strijd zouden mengen, net als we dat duizenden jaren geleden ook niet gedaan hebben."
"Oké, dus je gaat ons niet helpen", concludeerde ik.
" Jullie kunnen jezelf prima helpen", antwoordde ze.
"Oh ja? Hoe dan?"
"De wolven hebben nu al bijna een stabiele connectie met Lycantrae tot stand gebracht. Als jullie deze verbinding verbreken kan deze vannacht niet meer hersteld worden."
"En hoe doen we dat, die connectie verbreken?"
"Gooi de smaragd naar de wolven. Als deze hen raakt of kapotvalt, komen ze in aanraking met pure hemelse energie, die hun band met de hel doet doorsmelten." Ik vond het idee om de smaragd weg te gooien, na al die moeite die we hadden gedaan om hem te pakken te krijgen, maar niets. Daarbij bestond het gevaar dat Demian en ik weer op de vuist zouden gaan. Ik maakte me meer zorgen om het leven van mijn broertje, die nog steeds zwak en wiebelig oogde, dan om mijn eigen leven.
" Ik snap dat je de steen niet kwijt wilt, maar het is beter zo. De schaduwjagers zullen je er niet eens om haten, omdat je een catastrofale ramp voorkomen hebt... Hoop ik. En bovendien is het beter voor benedewerelders om niet te lang blootgesteld te worden aan de kracht van de smaragd. Het kan je demonische krachten wegvagen."
"Word ik dan weer menselijk?" Even leek dat idee zo slecht nog niet. Ik kon weer terug naar mijn ouders en mijn normale leven weer oppakken.
"Mogelijk, of je sterft."
"Laten we het maar gewoon doen, Lil", zei Demian angstig. Ik knikte berustend.
Onder de beschermende magie van Nova slopen we op de wolven af. Eigenlijk hielp ze nu wel indirect mee in de strijd tussen weerwolf en vampier, maar ik besloot haar daar nu niet op te wijzen. Toen we dichtbij genoeg gekomen waren, wierp ik de steen met een ferme slinger van mijn arm, naar de groep. Ik voelde een felle steek in mijn borst, niet door de hemelse energie van de smaragd, maar omdat ik de steen, waarmee ik het laatste half uur een sterke connectie had gevoeld, voorgoed kwijtraakte. De smaragd viel tussen de extatische wolven en brak open. De wezens werden omhuld door een felle, gouden gloed die hen als zwarte silhouetten aftekenden. Ik deinsde achteruit met een schijnende huid en trok Demian met me mee. Achter ons snakte Nova gepijnigd naar adem. De wolven stoven brullend uiteen en ook de vampiers vluchtten weg.
"Dat was een hemelse actie", sprak een stem achter ons. Ik draaide me om en keek recht in het smalle gezicht van Bryan Whitelaw.
"Sorry voor je relikwie, schaduwjager", sprak Nova droog.
" Ach, hij was niet van mij. Ik denk alleen niet dat de Kloof hier blij mee gaat zijn."
De zonsopkomst begon de horizon rood te kleuren. Ik moest maken dat ik binnenkwam. Mijn geïrriteerde huid begon nog erger te prikken en te schijnen. Demian volgde me de school in. Zonder om ons heen te kijken haastten we ons naar mijn kamer. De deur viel met een klap achter me dicht.
"Ik mocht hier toch niet meer slapen?", vroeg Demian gapend.
"Daar zullen ze zich nu niet druk om maken denk ik, eerst gaan ze hun eigen wonden likken", antwoordde ik, waarna ik me op bed neervlijde, hopend dat ik, na alle gruwelen die ik de afgelopen nacht gezien had, nog kon slapen.