the luckiest ~ ft. de stranger things cast

seven.

Ik schud haar door elkaar. 'Oma! OMA! Word wakker!' ik voel tranen in mijn ogen komen. Wat is er nou aan de hand? Sadie komt aangerend en voelt oma's hartslag. 'She's alive. Someone call 911!' 'On it!' Hoor ik iemand zeggen. Ik doe geen moeite om te ontdekken wie. Ik blijf naar mijn oma kijken. Ik kan haar niet verliezen. Niet haar ook. Ik blijf in trance zitten terwijl ik de sirenes hoor. Als de ambulancebroeders (kill ik bedenk me nu net hoe weird die naam is.) de kamer binnenrennen, voel ik dat iemand me omhoog helpt. Ik zie dat het Millie is. 'Laura, you have to come with them. Are you okay with that?' Ik knik kort. Hand in hand lopen we mee. Ik zie dat Sadie druk met de ambulancebroeders aan het overleggen is. Dat zou ik eigenlijk moeten doen. Mijn oma gaat met de ambulance mee en ik doe geen ene zak. Wat een waardeloze kleindochter ben ik. Ik voel dat Millie me in de auto helpt. 'I'm not coming with you, the doctor only allows two. We all thougt you would feel most comfortable with Sadie. Ik bedank haar en doe mijn gordel om. Dan komt Sadie naast me zitten en pakt mijn hand. 'It is going to be okay Laura, i promise.' Ik probeer te glimlachen, maar in plaats daarvan begin ik te huilen. Alles van de afgelopen dagen, nee, wat zeg ik, weken komt eruit. Mijn lege kamer, mijn vaders geur, mijn vaders kast. Mijn oma. Sadie slaat haar armen om me heen. 'Oh Laura, it's alright. It's okay.' Ik blijf maar snikken. Dan komt de chauffeur/ambulanceguy ( tja, ambulancebroeder kon ik niet meer hebben.) de ambulance binnen. Ik schrik op en stop abrupt met huilen, waarom weet ik niet. 'Sadie, thank you so much. For handeling everything. It means a lot to me.' 'Of course.' ze pakte mijn hand. Verder praten we de hele weg naar het ziekenhuis niet.  

~ timeskip tot laura's oma in het ziekenhuis ligt enz ~

Oma ligt aan een of ander infuus. Ik zit naast haar. De dokter zij dat ze met behulp van het infuus nu ieder moment wakker kan worden. Opeens bedenk ik me dat ik Finns hoodie nog steeds niet heb teruggegeven. en dan vraag ik me af waarom ik daar nu op dit moment aan denk, terwijl mijn oma naast me in een ziekenhuisbed onder bewustzijn is. Ik ben verzonken in mijn gedachten als ik opeens iemand heel zwak mijn naam hoor zeggen. 'Laura.' Ik ben met een ruk uit mijn gedachten en kijk mijn oma aan. 'Oma! Je bent wakker! We waren zò ongerust!' zeg ik terwijl ik haar heel voorzichtig omhels. 'We? Wie dan nog meer?' vraagt oma met een zwakke stem. 'Sadie. Zij is een van mijn nieuwe vrienden.' En dan leg ik alles uit. Dat ze best wel bekend zijn, dat we naar de mall zijn geweest. Alleen het Louis Vuitton Jurkje gedeelte laat ik weg. In plaats daarvan vertel ik haar dat ik het jurkje bij de Gap heb gekocht. Glimlachend volgt ze het hele verhaal. 'Nou, ga dan maar snel naar je vrienden toe om te vertellen dat alles weer goed is.' zegt ze. Ik twijfel. 'Maar, dan laat ik jou hier alleen achter, vind je dat niet erg?' 'Natuurlijk niet, er zijn hier genoeg verpleegsters waar ik mee kan praten. Ga nou maar, lieverd. Ik red me wel.' Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en zwaai nog even als ik de kamer uit loop en de deur achter me dicht doe. Zodra ik in de hal ben staat Sadie op van haar stoel. 'Is she okay? Did she woke up?' vraagt ze snel. 'Yes. She's good. She wanted me to inform you guys about it and even maybe hang out.' Opgelucht  veegt ze een pluk haar uit d'r gezicht. 'Great! Let's go, then.'

~ kinda short chapter i'm sorry.

als mensen dit überhaupt lezen.

tis echt saaaai maar ik wil naar iets toe werken en tja daar moet ik wat voor informatie bij maken enz dus ja.

ik zou het trouwens heeeel erg waarderen als jullie hierop willen stemmen. i mean, it's not that hard; just push op het sterretje ;) 

dat was mijn gezanik weer sorry ik hou al op

vinden jullie dit verhaal eigenlijk wel leuk? pls let me know .

chaaaalllaaazzz,

xxx