the luckiest ~ ft. de stranger things cast

four.

Ik zit inmiddels op de bank. Millie zit naast me. We hebben besloten om op Noah's verhaal te zetten dat het een ongeluk was en dat het een heel ongelukkige foto was. Ik ben nog niet herkend, wat best logisch is, want je kan mijn gezicht niet zien. 'Noah, I am so sorry. If i just watched where i put my feet none of this would've happend (of is t happenend? idk ).  murmelde ik. 'Laura, you did nothing wrong. It is totally cool. I mean, this stuff happens.' Stelt Noah me gerust. Op dat moment komen er twee mensen binnen. Ze lijken erg op elkaar, en het afgelopen uur heeft iedereen me uitgelegd hoe het werkt hier en wie wie is, dus ik weet dat het de Duffer Brothers zijn, die st hebben bedacht. 'What is going on here?' zegt de een. Ik heb geen idee wie wie is. 'Oh, there was this picture taken of Noah and Laura, you see, Laura slipped and kinda fell on top of Noah, and it is going around instagram.' vertelde Gaten zonder dat hij van zijn telefoon opkeek. De broers kijken confused. 'I'm sorry, but who's Laura?' Vroeg eentje. 'I'm Laura. I met Caleb, Finn and Noah at the grocerystore. I'm sorry that i'm here,' ik stond op 'i can leave, i understand, i'll go now and i'm so- ' een van de twee onderbreekt me lachend; 'no no, it's okay, really. It's Nice to meet you, i'm Ross.' dat maakt de andere dus Matt, dan weet ik dat ook. 'And i'm Matt. Pleasure to meet you.' 'Is he here?' (See what i did here?😏) hoorde ik iemand zeggen, maar ik weet niet zeker of het nou Noah of Caleb was. Het kan Finn ook wel zijn trouwens. Of Gaten. Ik weet het niet. Sadie en Millie begonnen te lachen, en in een korte tijd was iedereen aan het lachen.
(Pfoeei dit is echt saai volgens mij sorry)

Ik keek op mijn horloge. Was het al 6 uur? Shit! Ik moet naar huis! 'Guys! I totally lost track of time, i need to go home. Does someone know the fastest path?' 'Your not going to walk alone right? You'll get lost, Laura!' Zei Sadie bezorgt. Ik mag haar wel. Finn staat op. 'I'll bring her. Is that's okay by you Laura?' Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Sure, but it's retever! You sure you want to walk all that way for nothing?'. 'Reetavehr? What does that mean? And it's not for nothing, it's for making sure you are safe' zei Finn met een grappige uitspraak. Ik giechel. 'You are totally pronouncing it wrong. It means like, really far, and that's sweet of you. You sure?' Hij knikt en doet zn hoodie aan. ik zwaai nog even en ga dan naar buiten, en Finn komt achter me aan. We beginnen te lopen. Na een tijdje begin in te klappertanden, onbewust natuurlijk. Ik voel dat Finn er naar kijkt. Het ziet er vast super debiel uit, en ik probeer te stoppen, maar het wordt alleen maar erger. Ik begin ook nog te trillen en hoesten. Jemig, ik zie er vast schizofreen uit. Ik denk dat Finn elk moment weg kan rennen. Maar dat doet ie niet. In plaats daarvan vraagt hij heel lief: 'Are you cold?'. smelt. 'N-n-nooooo?..' klappertand ik. Lachend trekt hij zijn hoodie uit en geeft hem aan mij. 'Are you sure? I mean, then you're only wearing a t-shirt.' 'That's okay. I'm not really cold.' Antwoord Finn. Ik trek de hoodie over mijn hoofd en krijg het gelijk warmer.

Finns POV:
I was getting cold. But i wasn't planning on asking the hoodie back. She looked cute in it. I looked at her face; she had really pretty, dark brown eyes. Her hair was really light brown with a small ginger glow on it. A few freckels fitted perfectly on her nose. She was by far the prettiest girl that i ever saw. No, want Finn, you can't think like that. You just met her. She probably thinks that you're weird because you were staring. Shit, she saw me. I quickly looked away and felt that i was blushing. Get your shit togheter Finn!

Laura's POV:
Bloost hij nou? Vast niet. Of misschien wel, omdat ie zat te staren hoe schizo ik aan het doen was en zich er voor schaamde. Omdat hij te aardig is om te laten merken dat hij je een weirdo vind. 'So do you like the cast?' Met een ruk was ik weg uit mijn gedachten. 'Yes, they are great! I loved meeting them!' Laur, waarom nou weer zo stom enthousiast? Hij glimlacht. Naar mij. Ik wil teruglach- 'whaahhaahah' ik schrok van mezelf, terwijl ik naar achteren val, zo de vijver in. Net op het laatste moment vangt Finn me op. Hij glimlacht. En dan merk ik dat onze gezichten maar 8 cm van elkaar verwijderd zijn....

~
small cliffhanger?

toch maar weer 827 woorden hoepa.
ok mensen als je dit een beetje leuk vind like dit dan even, dan ben ik weer blij.

Chaaaaallaaaaaz,

xxx