Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ვარ 23 წლის.მამა მაშინ გარდაიცვალა როცა 13-ის ვიყავი.დედაჩემს ამ ფაქტთან შეგუება გაუჭირდა ამიტომ სეული დავტოვეთ და ლონდონში გადმოვედით საცხოვრებლად. ახლა კი უკან ვბრუნდებით და ჩემს სიხარულს საზღვარი არ აქვს.
-ჯინ დედი მზად ხარ?
-კი დე ახლავე ჩამოვალ
მალევე ჩავდივარ კიბეებზე და დედაჩემის გვერდით ვესვეტები
-ეჰ მომენატრება აქაურობა
სახლს ერთხელ კიდევ ავლებს თვალს და ეზოში გადის მეც მას ვბაძავ.მანქანაში ვჯდებით და აეროპორტში მივდივართ.
****** როგორც იქნა ჩამოვედით.ახლა მანქანაში ვზივართ და სახლში მივდივართ.თავში ათასგვარი ფიქრი მიტრიალებს რომელთაგან თავის დაღწევა მიჭირს
-ჯინ მოვედით
მესმის მეის ტკბილი ხმა
-მოდი ბარგი წამოიღე
-კარგი დე მოვდივარ
მანქანიდან ვხტები,უზარმაზარ ჩემოდნებს ხელს ვკიდებ და სახლში შემაქვს
"ვოვ არაფერი შეცვლილა"
-მოგენატრა აქაურობა?
-კი დე მაგრამ შენ?
ჩემოდნებს იქვე ვაწყობ
-არ ინერვიულო ჩემო კარგო მე ამას უკვე მივეჩვიე
მიღიმის და გულში მიკრავს.მეც ვხვევ ჩემ დიდ ხელებს და ასე ვდგავართ მთელი 10 წუთი
