LİLY LUNA POTTER VE ZAMAN DÖNDÜRÜCÜ-SCORİLY (tamamlandı)

Kaderin Oyunu

Arkadaşlar hikayeyi yarım bırakıp döndüğüm için işleyeceğim konuyu kendimde unutmuşum. Olabildiğince hızlı şekilde hikayeyi bağlayıp bitireceğim. İyi okumalar ❤️

Remus, büyük Lily'nin sesindeki korkunun kaynağının kendisi olmasından acı çekiyordu. Surat ifadesinden belliydi. "Ben bağıran barakada kalmalıyım. Peki siz ne yapacaksınız? Lily ve James'in ortalıkta görülmemesi lazım..."

Büyük Lily yere benim Lily'min başına çökmüş, bir torununa bir Remus'a bakıyordu. Torununa yardım etmesi gerekiyordu ama bu halde onu tekrar cisimlendiremezlerdi. Gece yarısına çok az bir vakit vardı. Hogsmeade'den görünmeden ve yaya olarak uzaklaşmalarına imkan yoktu.

Lily acı çekiyordu. Onun hayatını riske atacak hiçbişeye müsaade etmeyecektim. "Kalın zincirlere ihtiyacımız olacak..."

James Potter arkadaşına çaresizce bakıp bana döndü. "Plan ne?"

"Bu gece hepimiz bağıran barakada kalacağız... Başka çaremiz yok!"

—-

James Potter'ın Ağzından

Malfoy Lily'yi kucaklayıp paslı kilidini kırarak açtığı eski yıkık dökük kapıdan içeri soktu. Daha önce Bellatrix ve Greyback'i tuttuğumuz is kokan odaya girip onu nazikçe yere yatırdı.

Remusla göz göze gelmekten kaçınıyordum. Onun bir canavara dönüşmesinden nefret ediyordum. Onun kendinden mefret etmesinden nefret ediyordum.

Büyük Lily ağlamaktan kızarmış gözleriyle kapıları ve camları taradı. "Buraya en iyi tılsımları yapacağım. Hiçbir zararımız olmadan yarın sabahı edeceğiz..."

Remus özür diler gibi gözlerime baktı. "Lütfen benden uzaklaşın artık!"

Vücudunda ani kasılmalar başlamıştı yavaş yavaş. Lily işin ciddileştiğini farkedince hızla tılsımlarını yapmaya koyuldu. Bu gece Aylak'ı yalnızca bu odada tutmamız gerekiyordu.

Diğer yandan Malfoy ise saptanamaz genişletme büyüsü yapılmış çantanın içinde kolunu sokmuş bulamadığı seruma küfürler yağdırıyordu. "Bu içine ettiğimin çantasında bişey aramasak elimize gelir!"

Sinirliydi. Üzgündü. Korkuyordu. Hepimiz gibi...

Lily cılızca seslendi. "Bitirdim... Umarım işe yarar."

"Umarım" dedi Aylak, köşede duran kalın zincirlere odaklanmışken.

Arkadaşımın acı çeken gözlerini benden kaçırdığını farkettiğimde ona sadece birkaç saniye sarılma cesareti bulabildim. "Bu olanların hiçbiri senin suçun değil..."

Dönüp arkamdaki odanın kapısını kilitlemek için hazır olda bekleyen sevgilimin yanına gittim. "Dikkat et Remus. Çapulcuların en aklı başında olanı sensin... Potterla uğraşırken sana ihtiyacım olacak."

Remus sadece buruk bir gülümseme takındı. Lily kapıyı kapattı. Remusun bağıran barakadan çıkmaması için yaptığı tüm tılsımları içeriye giremesin diye bu odaya yapmaya başladı.

Onun konsantrasyonunu bozmamak için Scorpius'un yanına çöktüm.

Ben sormadan beni bilgilendirdi. "Yarasını temizleyip üstünü kapattım. Vücut ısısı çok düşük, bilincini açık tutmam çok... çok zor..."

"Bu kadar endişelenme Malfoy. Benim küçük kızılım ölümün efendisi oldu."

Malfoy sıkıntıyla iç çekti. Gözünden bir damla yaş akmasına engel olamadı. "Herşey o kadar basit değil. Büyüyle yaralanmış olsaydı bende rahat olurdum. Ama o birisi ona büyü yapmadan yaralandı. Ona bişey olursa...." nefesi kesiliyormuş gibi olup duraksadı, " Geri dönemeyebilir. Bay ve Bayan Lupin'in bıçakla yaralandıkları için geri döndürelemeyecekleri gibi..."