'ဟဲလို ... ဟန္နီလား'
'ဟုတ္တယ္ ... ဘယ္သူ ... လကၤာလား'
'ဟုတ္တယ္ ဟန္နီ ... ကိုယ္ ... ဟန္နီအဆင္ေျပလား
ဟို ... မေန႔ညကအရမ္းလန္႔သြားလားလို႔'
'ဟန္နီအဆင္ေျပတယ္လကၤာ'
'အဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပါပဲ ... ကိုယ္ကစိတ္ပူလို႔
ဒါပဲေနာ္ ဟန္နီ'
လကၤာဖုန္းခ်လိုက္သည္။ ညကကိစၥကို စိတ္ပူတာမို႔
ေခတ္ဆီကေန ဟန္နီ႔ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းၿပီး
ဆက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေခတ္ေျပာပံုအရေတာ့ ကိုထြဋ္က
တစ္ခါတစ္ေလ ဟန္နီ႔ကိုအရမ္းခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္လို႔
သိရသည္။ ဟန္နီ႔တစ္ေယာက္တည္းအျပင္ေပးမထြက္တာ
ဟန္နီ႔အေမတို႔ဆီသြားရင္ေတာင္ ကိုထြဋ္လိုက္ပို႔မွ
သြားရတာ ... အဲ့ဒါေတြၾကားၿပီး လကၤာ ဟန္နီ႔အတြက္
ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ပူေနသည္။ ဟန္နီ အဆင္မွ
ေျပရဲ႕လား ... အခုလည္းဖုန္းသာဆက္လိုက္တာ
ကိုထြဋ္သိသြားရင္ ဟန္နီ႔ကိုျပႆနာရွာမွာစိုးလို႔ အျမန္
ခ်လိုက္ရသည္။ ဟန္နီနဲ႔ျပန္ေတြ႕ထဲက စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳး
ခံစားေနရတာ ... ဟန္နီသာတကယ္
အဆင္မေျပခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ...။ လကၤာစိတ္႐ွဳပ္လာတာမို႔
Face Time ဖြင့္ၿပီး နံပါတ္တစ္ခုကိုေခၚလိုက္သည္။
'Hey ... ဒိုရင္း'
🍀🍀🍀
'အေမ့'
'ဟာ ... ပိုက္ဆံအိတ္လုခံလိုက္ရတယ္'
'လိုက္ဖမ္းၾကပါဦး'
'ညီမေလး ... ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ'
လကၤာ ျပန္ဖို႔ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး အျပန္လမ္းမွာ
လူေတြစုေနတာေတြ႕လိုက္လို႔ ၾကည့္မိေတာ့ ဟန္နီ႔ကိုပါ
ေတြ႕လိုက္ရသည္။
'ဟန္နီ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ'
ဟန္နီ႔မ်က္ႏွာက ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ႔ ေနေကာင္းပံုလည္းမရ ...။
'ဒီကညီမပိုက္ဆံအိတ္ အလုခံလိုက္ရလို႔'
'ဟုတ္လားဟန္နီ ... ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ'
'မသိဘူး'
'ဟန္နီ ... ေနလို႔ေရာေကာင္းရဲ႕လား ... ၾကည့္ရတာ
ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ႔'
'ဟန္နီ ... ေနေကာင္းပါတယ္'
'မိၿပီ ... ဒီမွာ'
