Memories || h.s.

Κεφάλαιο 30

***ΔΙΑΒΑΣΤΕΕΕ!!!***

((ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΟΥ 1ΟΥ(τονίζω του 1ΟΥ βιβλίου) ΒΙΒΛΙΟΥ. ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΓΑΛΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΑΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΜΟΛΙΣ ΑΝΕΒΑΣΩ ΑΥΤΟ)) ((ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ “ΚΑΚΙΕΣ” ΛΕΞΕΙΣ ΣΑΣ ΠΡΟΙΔΟΠΟΙΩ)) ((VOTE & COMMENT))

**Harry's POV**

Τα έχω κάνει όλα σκατά. Έπρεπε να της το είχα πει από τότε και να είχα σουταρει την άλλη την μαλακισμένη προπολου. Θα την πληγώσω και δεν θέλω. Την αγαπώ, την αγαπώ όσο τίποτα άλλο στο κόσμο και τώρα για ένα γαμημένο λάθος θα τα καταστρέψω όλα. Πρέπει κάπως να της το πω, αλλά πρώτα πρέπει να τελειώσω με την άλλη.

Βγάζω το κινητό μου έξω από την τσέπη μου και πατάω το όνομα της να της στείλω μήνυμα: Έλα σπίτι μου, πρέπει να το τελειώσουμε αυτό.

Κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού και περιμένω για απάντηση

Άγνωστη: έρχομαι...

Επιτελούς θα την βγάλω από την ζωή μου. Το μόνο που σκέφτομαι τώρα είναι η Καθριν.

**Catherine's POV**

Χορεύουμε για περίπου 10' και κάποια στιγμή βλέπω μια κοπέλα, εντελώς άγνωστη να πηγαίνει προς τα μέσα δωμάτια με κατεβασμένο το κεφάλι, σαν να είναι στεναχωρημένη. Χωρίς δεύτερη σκέψη λέω της Ρανιας, “Πάμε μέσα ΤΏΡΑ.” και της τραβάω το χέρι να πάμε προς τα μέσα, εκείνη τρομαγμένη αναγκάζεται να με ακολουθίσει.

Μας πέρνει λίγα λεπτά να πάμε μέσα μέχρι που να περάσουμε από όλο τον κόσμο.

Όταν φτάνουμε μέσα στον διάδρομο και οι 3 πόρτες είναι κλειστές και κατευθείαν στο μυαλό μου πήγε ότι θα είναι στο δωμάτιο του Χάρρυ... Πάω και βάζω το αυτί μου στην πόρτα και δεν χρειάζεται να κάνω κάτι παραπάνω ώστε να τους ακούσω, φωνάζουν ήδη.

(( τώρα που είναι σε πλαγιά γράμματα σημαίνει ότι ακούει αυτά που λένε μέσα στο δωμάτιο))

“Πως γίνεται να με παρατήσεις για αυτήν...”

“Τι εννοείς; Εσύ για εμένα ήσουν ένα τίποτα! Τι δεν καταλαβαίνεις;!”

“Μ-μα νόμιζα ότι με αγαπούσες!”

“Βλακείες νόμιζες!”

“Μ-μα...”

“Μην πεις τίποτα, Δανάη. Τελειώσαμε.”

“Δεν το πιστεύω! Δεν το πιστεύω ότι με παρατάς για αυτή...αυτή την Καθλιν...Πως στο καλό την λένε!”