Το ξυπνητήρι μου χτυπάει όπως πάντα στις 7:00. Το κλείνω με δύναμη γιατί με ενοχλούσε αυτός ο ήχος και πέφτει στο πάτωμα. Αναστενάζω θυμωμένα και σηκώνομαι από το κρεβάτι για να το πιάσω. Πηγαίνω στο μπάνιο πλένω το πρόσωπο μου, τα δόντια μου και κάνω ένα γρήγορο μπάνιο. Αποφάσισα να βάλω ένα άσπρο παντελόνι με μια μαύρη μπλούζα και τα all-star μου. Χτενίζω λίγο τα μαλλιά μου και τα αφήνω κάτω. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα μαλλιά μου ήταν μαύρα με ελάχιστες μπούκλες, πάντα ήθελα να έχω ίσια μαλλιά. Το μόνο μέρος του σώματος μου που μου αρέσει είναι τα μάτια μου, είναι γαλάζια και μου θυμίζουν τα μάτια του μπαμπά μου, είχε και εκείνος ακριβώς τα ίδια μάτια με εμένα... Φεύγω από τις σκέψεις μου και βάζω λίγο μάσκαρα στα μάτια μου και ελάχιστο lip gloss, το χρώμα του είναι ανοιχτό κόκκινο.
Κατευθύνομαι στην κουζίνα και βάζω λίγο καφέ σε μια κούπα και τον πίνω, βγάζω και μερικά μπισκότα από το ντουλάπι και ξεκινάω να τρώω. Ποτέ το πρωί δεν έτρωγα κανονικό πρωινό πάντα τρώω μόνο μπισκότα είτε λίγα δημητριακά. Μόλις τελειώνω τον καφέ μου πάω στο δωμάτιο μου περνώ την τσάντα μου και πάω στο αυτοκίνητο μου.
Φτάνω στο Πανεπιστήμιο όπου βρήκα όπως πάντα τα κορίτσια στην πόρτα να με περιμένουν. Βγαίνω από το αμάξι και πηγαίνω προς αυτές.
"Χευυ κορίτσια! Τι κάνετε;"
"Μια χαρά εσύ;" απαντάει η Μαίρη
"Καλά, ελάτε πάμε μέσα" μπαίνουμε όλες μέσα και κατευθυνόμαστε προς την τάξη μας.
Τα αγόρια ήδη βρίσκονται μέσα, ο Λούις με τον Ζέιν και τον Λίαμ έχουν πιάσει μια δική τους κουβέντα και ο Χάρρυ με τον Νάιαλ ανταλλάσουν κάποιες κουβέντες, μπορώ να πω ότι βαριούνται. Ο πρώτος που καταλαβαίνει ότι μπήκαμε μέσα είναι ο Χάρρυ, ξαφνικά το πρόσωπο του έλαμψε από χαρά και τα πράσινα μάτια του έχουν ένα λαμπερό χρώμα που σπάνια βλέπει κάποιος. Μου χαμογελάει και του χαμογελάω και εγώ. Όταν πήγαμε να κάτσουμε στις θέσεις μας, μας κατάλαβαν και τα υπόλοιπα αγόρια και μας χαιρέτησαν ο Λούις έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο της Έλενας και το ίδιο έκανε και ο Ζέιν στην Μαίρη.
Έκατσα στην θέση μου και ξαφνικά ένιωσα κάποιον να με σκουντάει γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Χάρρυ είχε έρθει τόσο κοντά που οι μύτες μας σχεδόν ακουμπούσαν και ένιωθα την ζεστή ανάσα του.
"Τι;" του λέω χαμογελώντας
"Τίποτα απλά ήθελα...να σε ρωτήσω τι κάνεις;"
"Α, μια χαρά είμαι εσύ;"
"Μια χαρά.." μου απαντάει και πηγαίνει πίσω στην θέση του. Παράξενο. Μάλλον κάτι άλλο θα ήθελε να μου πει αλλά δεν μπορούσε. Αλλά τι;
Ρίχνω μια ματιά να δω τι κάνει ο Νάιαλ, αν το παρατήρησε αυτό που έγινε πριν λίγο, μια χαρα φαίνεται, μάλλον δεν ενοχλήθηκε...
.
.
.
Οι ώρες πέρασαν βαρετά, εγώ με τον Χάρρυ δεν μιλήσαμε σχεδόν καθόλου και το απόγευμα αποφασίσαμε με τα κορίτσια να πάμε εμπορικό.
Πάω σπίτι και πάω κατευθείαν να αλλάξω να βάλω κάτι πιο άνετο. Έβαλα το παντελόνι της πιτζάμας μου, εφόσον δεν θα ερχόταν κανένας σπίτι, είναι ροζ και έχουν επάνω την Μίνι, δεν με ένοιαζε που ήταν παιδικές, μου άρεσαν πολύ, από πάνω άφησα την μπλούζα που φορούσα και το πρωί γιατί βαριόμουν να βάλω άλλη.
Μετά πήγα στην κουζίνα για να φτιάξω μεσημεριανό. Έβαλα μερικά μακαρόνια σε μια κατσαρόλα και έφτιαξα και λίγο σάλτσα. Όσο περίμενα τα μακαρόνια να βράσουν, άνοιξα λίγο την τηλεόραση. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι, με γρήγορο βήμα πάω και ανοίγω την πόρτα. Είναι ο Χάρρυ.
"Γειαα!" με χαιρετάει
"Γειααα" τον χαιρετάω και εγώ και μετά από λίγο αρχίζει να γελάει
"Τι έγινε;"
Γελάει λίγο ακόμα και μου λέει
"Τίποτα απλά το παντελόνι σου...είναι λίγο παράξενο" και ξεκινάει πάλι να γελάει
"Αα ναι είναι πιτζάμες, νόμιζα ότι δεν θα έρθει κάποιος και έτσι τις φόρεσα" του λέω και μετά αρχίζω να γελάω και εγώ. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ηρεμήσαμε.
"Εμμ...Ήθελα να σε ρωτήσω κανείς κάτι τώρα;"
"Όχι, ετοιμαζόμουν να φάω"
"Αα ήθελα να σου πω αν θέλεις να έρθεις δίπλα σπίτι μου να φάμε μαζί"
"Έχω φτιάξει ήδη φαγητό αλλά Ναι θα έρθω δεν πειράζει"
"Ωραία"
"Μισό λεπτό μόνο να αλλάξω παντελόνι.. αρκετά γελάσαμε"
"Δεν πειράζει φορά το έχει πλάκα.. θα μπορώ ευκολότερα να σε κοροϊδεύω"
"Καλά θα το αφήσω αν και δεν μ'αρέσει η ιδέα! Περίμενε λίγο όμως.." πάω στην κουζίνα βγάζω τα μακαρόνια από την φωτιά, κλείνω την τηλεόραση και φεύγουμε.
____
Α/Ν:
Ελπίζω να σας αρέσει :)
Ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση... Αν έγραφα ένα Νάιαλ φαν φικ θα το διαβάζατε? :) Κάντε comment και πείτε μου :*
Ευχαριστώ πολύ για τα votes που έχετε κάνει <3
YOU ARE READING
Memories || h.s.
Fanfiction"One of the reasons why people hold on to memories so tight is because memories are the only thing that don't change when everything else does." DONT COPY THE STORY. ® Memories 2014
