"Б-би тайлбарлая. Энэ бүхэн санаандгүй явдал байсан юм? "
Жонгүг сандрсаар хэлэхэд Тэхён өнөөх л ширүүн хоолойгоор "Ugh... Тийм үү? Тэгвэл үүнийг ч гэсэн хоёулаа санаандгүй хийчихье! "
"Б-би одоо харих ёстой ээж маань санаа зовж байгаа... "
"oh... Ямар гайхалтай шалтаг вэ хонгор минь? "
Жонгүг гүнзгий амьсгаа авсаар бөөлжихгүйг хичээн цонхоор байн байн харж явна.
"Өнөөдөр уг нь чамайг минь романтик болзоо хүлээж байсан ч чи бүгдийг нь нураачихлаа. ! "
"М-магадгүй та түр зогсоод тайвширч болох юм... "
" Би тайвшрах юм шиг харагдаад байна уу? "
Жонгүг түүнээс айх бөгөөд хурдхан шиг л энэ бүхэн дуусаасай гэж хүснэ.
"Г-гуйя би ийм зүйл болно гэж бодоогүй . Намайг сонсолдоо?"
"Юуг тайлбарлахыг хүсээв! Тэр эмэгтэйн хэрхэн халуухан гиншиж байсныг уу! "
"Ү-үгүй ээ! Тийм зүйл огт болоогүй. "
"Хэрвээ тэгээгүй юм бол би тэр хүүхнийг алах ёстой юу? "
"Та үнэнээсээ яриад байна уу? "
"Мэдээж! Тэр миний эрдэнэст зөвшөөрөлгүй гар хүрсэн байна... Тиймээс би зүгээр өнгөрөөхгүй! "
"Магадгүй та болих хэрэгтэй... "
"Яагаад болохгүй гэж? " Тэхён машинаа хүнгүй газар зогсоон шууд л түүний өвөр дээр гаран уруулыг үмхээд авав.
Жонгүг тийчигнэн эсэргүүцэвч ямар нэгэн нэмэр олсонгүй.
Тэхён уруулаа салган хөмсгөө зангидаад "Яагаад янхан шиг аашлаад байгаа юм өлөгчин минь! "хэмээгээд түүнийг хүчтэй алгадаж орхив.
Жонгүг хацраа барьсаар нүднээс нь гарах нулимсаа цааш залгин Тэхёныг заамдан өөр лүүгээ хүчтэй татаад "Тэгээд намайг шаалдаа?" гэх нь тэр.
Тэхён түүний хариу үйлдэлд хэсэг гайхан чимээгүй болсноо буцаад суудалдаа суун хүйтэн хоолойгоор "Буу! " гэчхээд машинаа асаав.
Жонгүг түүнрүү зэхэлзэн улайсан хацраа барьсаар машинаас буун цааш хурдтай алхаж эхлэлээ.
Тэхён түүнийг гарсны дараа шууд л машиныхаа үрүүлийг балбан чанга хашигчих нь тэр.
Мэдээж хэрэг тэр бачимдаж үхэх гэж байгаа...
Жонгүг утсаа гаргаж ирэн "Ээж❤️" гэх тэмдэглээстэй дугаарлуу залган аль болох тайван хоолойгоор "Би очиж байна аа. Өнөөдөр давтлага хийгээд оройтчихлоо. Намайг хүлээлгүй унтаж байгаарай. " гэсээр түүний яриа дуусгавар болж тэр утсаа таслан дээш харж чангаар санаа алдлаа.
"Яагаад янхан шиг аашлаад байгаа юм өлөгчин минь! "
Түүний чихэнд энэ л үг хэд дахин цуурайтаж сонсогдоно.
"Хараал ид гэж!" Тэр амандаа бувтнасаар нэгэн зүгт хурдтай гүйж эхлэлээ.
-
Өглөөний нар хөшиг нэвтлэн орж ирэн Жонгүгийг нойрноос нь сэрээлээ. Тэрээр үд хүртэл нойргүй хэвтсэны эцэст саяхан нүдээ анихтай зэрэгцэн нар мандчихлаа.
Бүхнийг хараал идэг!
Тэрээр утсаа хайн тэмтэрсээр дэлгэцийг нь асаахдаа золтой л ухаан алдчихсангүй.
Тэхён түүнрүү бүхэл бүтэн 1000 удаа тасралтгүй залгасан байна...
