Annem: Bir şey mi oldu, Mevsim?
Mevsim: Hayır, annem.
Mevsim: Ne olabilir ki?
Annem: Neden ağladığın fotoğraflar dört bir yanda dolaşıyor o zaman?
Mevsim: Onlar mı?
Mevsim: Önemli bir şey değil, annem.
Annem: Yalan söyleme, Mevsim.
Annem: Sen boşuna ağlamazsın.
Annem: Şu an itiraz amacıyla mesaj yazdığını bildiğim gibi boşu boşuna ağlamayacağını da biliyorum.
Annem: Mesajımı gördüğünde mesaj yazmayı bırakıp canım annem dediğini de biliyorum.
Annem: Bana kavuşabilmek için insanları kırdığını, onları kullandığını daha doğrusu böyle sanmalarını sağladığını da biliyorum.
Annem: Her kırdığın insan için saatlerce ağladığını da biliyorum.
Annem: Yapma, annem.
Annem: Ben seni bu kadar iyi tanırken bana yalan söyleme.
Mevsim: Anne, dayanamıyorum.
Mevsim: Canım o kadar acıyor ki...
Mevsim: Bu koca villada hapsolmuş gibiyim.
Mevsim: Babam olacak adam yüzüme bile bakmıyor.
Mevsim: Benim ondan nefret ettiğim gibi o da benden nefret ediyor, biliyorum.
Mevsim: Herkes benden nefret ediyor.
Mevsim: Bilmiyorlar ki ben onları kırdığım için kendimden daha çok nefret ediyorum.
Mevsim: Herkes beni berbat biri olarak görüyor.
Mevsim: Ben hayat dostumu bulacağım zamanları hayal ediyorum.
Mevsim: Olmadığım biriymiş gibi görünmeye çalışırken olduğum kişiyi de kaybediyorum.
Mevsim: Canım acıyor, anne.
Mevsim: Hani küçükken düşmüştüm bir kere.
Mevsim: Kolay kolay ağlamazdım ama o gün canım çok yanmıştı da ağlamıştım.
Mevsim: Sen yanıma gelmiştin.
Mevsim: Hiçbir kötülüğe sebep olmayan ellerinin arasına almıştın minik ellerimi.
Mevsim: Üflemiştin avuç içlerime.
Mevsim: Senden biraz daha ilgi görebilmek için belli etmemiştim ama sen üfler üflemez geçmişti acım.
Mevsim: Şu anda sen yoksun yanımda.
Mevsim: Ben üflesem
Mevsim: Geçer mi acım, anne?
Annem: Geçer mi bilmiyorum, annem.
Annem: Her şeyi biliyorum ama bunu bilmiyorum.
Annem: Olsun,
Annem: Elini kalbinin üstüne koy.
Annem: Acılarını bana yolla.
Annem: O zaman geçer.
Mevsim: Sağ ol, annem.
Mevsim: Ama senin acı çekmene dayanamam.
Mevsim: Bu hayatta bana acı çektirmeyen tek kişi senken
Mevsim: Senin acı çekmene dayanamam.
Annem: Annelerin canı acımaz ki, annem.
Annem: Anneler ölmezler de.
Mevsim: İnanayım mı buna?
Mevsim: Tutunacak bir dala ihtiyacım var.
Annem: İnan, annem.
Annem: Küçükken masallara inandığın gibi buna da inan.
![](https://img.wattpad.com/cover/193158849-288-k565674.jpg)
YOU ARE READING
İyi Kötü | Texting
Short Story(Tamamlandı.) Mevsim: Anne, dayanamıyorum. Mevsim: Canım o kadar acıyor ki... Mevsim: Bu koca villada hapsolmuş gibiyim. Mevsim: Babam olacak adam yüzüme bile bakmıyor. Mevsim: Benim ondan nefret ettiğim gibi o da benden nefret ediyor, biliyorum. Me...