Second Best 「 Choi Soobin 」✓

43

Soobin;

It's already 8 am but Suri is no where to be found. Dumating ako dito sa bahay niya kaninang 7:15 am. Pero di pa rin siya lumalabas.

Nakita kong papalabas ng bahay nila si Sura. He is wearing his uniform. Kumunot ang noo niya nung makita ako. He opened the gate and went to me.

"Soobin hyung, anong ginagawa mo dito?"

"Nanjan pa ba yung ate mo?"

"Si ate? Kanina pa umalis si ate. Bakit? May usapan ba kayo?"

"Susunduin ko sana siya eh."

"Ah ganun ba? Sige hyung, mauna na ako. Late na ako eh."

"Sige."

Umalis na si Sura. I wonder, kung kanina pa umalis si Suri, nauna na kaya siya sa school? Pero hindi pa naman 7:30 nung dumating ako so hindi ako late. Is she fooling me around? Pero hindi naman ugali ni Suri yun.

Nagdecide akong pumunta na lang sa school. I took the bus since hindi ko dinala yung kotse ko. Hindi ko pa rin maiwasang mag-isip. Itatanong ko na lang to kay Suri mamaya sa room.

After 10 minutes of travel, nakarating na rin ako sa school. I went to our room and I didn't saw Suri. Nagtanong ako kay Ron.

"Ron, nakita mo ba si Suri?"

"Si Suri? Di pa nga dumadating yun eh."

Sagot niya. Kumunot ang noo ko.

"Ah sige, salamat."

I said at bumalik sa upuan ko. Suri left her house before I arrived pero wala pa siya sa school. Something is off. Nasaan si Suri? Did she go somewhere?

Kinuha ko ang phone ko sa bag at tinawagan siya. The phone rang thrice bago sumagot ang kabilang linya.

"Suri, where are you? Pumunta ako sa bahay niyo pero umalis ka na daw kaya dumiretso na ako sa school, hoping that you are already here. But to my surprise, wala ka pa pala dito."

"Ahm hijo, mama to ni Suri. Naiwan kasi ni Suri yung cellphone niya sa bahay."

"Oh? Good morning po Mama Saeron."

"Magandang umaga rin. Siya nga pala, ano yung sinasabi mo kanina? Wala pa sa school ang anak ko?"

"Opo, according to my classmate hindi pa daw po dumadating si Suri."

"Hmm baka may dinaanan lang siya sa coffee shop o baka binisita lang saglit si Jisung. Kakauwi lang kasi ni Jisung kagabi galing sa ospital. Hintayin mo na lang baka paparating na yun sa school."

"Sige po, salamat."

I hanged up the phone. Napaisip ako sa sinabi ni Mama Saeron kanina. Hindi imposibleng pumunta si Suri sa bahay ni Jisung. Is she really there? Kung totoong nandun siya, anong ginagawa nila?

I put my phone back in the bag. I walked out to the classroom at dali daling naglakad papunta sa classroom. I really do hope na sana mali ang hinala ko.

Suri;

"Ang susi? Ibigay mo sakin ang susi."

Simple pero ma awtoridad kong sabi kay Jisung. He scratched his head.

"Hindi ko nga alam kung nasaan yung susi."

Napapikit ako ng mariin. Sinusubukan kong pakalmahin ang kaloob looban ko. Magdadalawang oras na kami sa bahay na'to pero hanggang ngayon hindi pa rin ibinibigay ni Jisung yung susi. Binigyan ko siya ng masamang tingin.

"Akin na ang susi."

Pag-uulit. He sighed and raised his hands lazily na para bang susuko na.

"Okay, aamin na ako."