50 τρόποι για να σε ερωτευτώ | Fenoulini

Κεφάλαιο 32ο

Κάθομαι σε εκείνες τις άβολες καρέκλες του νοσοκομείου καθώς έχει περάσει σχεδόν μια ώρα απο τότε που έβαλαν τον Ανδρέα στα επείγοντα, από εκείνη την στιγμή δεν έχω μάθει κανένα νέο για την υγεία του και αυτό με ανησυχεί. Σηκώθηκα από την θέση μου ενώ άρχισα να κάνω βόλτα στον διάδρομο από το άγχος μου όταν άκουσα την πόρτα να ανοίγει αντικριζοντας έναν από τους δύο γιατρούς.
« Γιατρέ πως είναι;» Τον ρώτησα φανερά αγχωμένη ενώ περίμενα να ακούσω εξελίξεις στην υγεία του.
« Είστε του χτυπημένου παιδιού;» Με ρώτησε ο γιατρός ενώ σκούπισε το υδρωμενο πλέον κούτελο του ενώ έβαλε τα χέρια του στη μέση του.
« Μάλιστα, πως είναι;» Τον ρώτησα για μια ακόμη φορά απορημένη ενώ περίμενα μια θετική απάντηση.
« Ο νεαρός είναι πολύ δυνατός, θα μπορούσε να είχε πεθανει. Για κάποιες μέρες πρέπει να μείνει εδώ για τοπικές εξετάσεις μιας και είναι ασχημο το χτύπημα το κεφάλι του όμως ειναι σίγουρο ότι θα ξυπνήσει.» Απάντησε ο γιατρός ενώ σχημάτισε στα χείλη του ένα πλατύ χαμόγελο, αφού τον ευχαρίστησα πήγα και καθησα στην ίδια θέση περιμένοντας να με φωνάξουν, ήθελα τόσο πολύ να τον δω. Είχε περάσει ένα τέταρτο από τότε, όταν άκουσα την πόρτα να ανοίγει και να βλέπω μια νοσοκόμα να βγαίνει από το δωμάτιο όπου τον είχαν βάλει.
« Μπορείτε να μπείτε άμα φυσικά επιθυμείτε.» Ψέλλισε χαμογελαστή ενώ έβγαλε τη μάσκα από το πρόσωπο της.
« Ευχαριστώ πολύ.» Απάντησα με τον ίδιο τρόπο ενώ μπήκα στο δωμάτιο οπου τον είδα να κοιμάται ήρεμα, οι γιατροί τον είχαν περιποίηθει καθώς είχαν κλείσει τις πληγές με κάτι ειδικά πανάκια. Κάθισα στη θέση ακριβώς δίπλα από το κρεβάτι όπου ήταν ξαπλωμένος ενώ χωρίς δεύτερη σκέψη έπιασα το χέρι του και δάκρυα άρχισαν να κυλάνε για μια ακόμη φορά στο πρόσωπο μου.
« Άμα δεν ζητούσε η Σοφία έναν αναπτήρα από εκείνους αυτή την στιγμή δεν θα ήσουν χτυπημένος, θα μπορούσα να διακρίνω για μια ακόμη φορά το χαμόγελο σου, να νιώθω τα χάδια σου. Ξύπνα σε παρακαλώ Ανδρέα, δεν μπορώ χωρίς εσένα.» Μουρμουρισα κλαίγοντας ενώ έβαλα το κεφάλι μου πάνω στη κουβέρτα του ενώ έκλαιγα με λυγμούς όταν ένιωσα το χέρι του να με χαϊδεύει σιγά σιγά στο κεφάλι.
« Για σένα όμορφη είναι πρόθυμος να παλέψω και με δράκους και με όλα τα θυρια του κόσμου.» Άκουσα την κουρασμένη πλέον φωνή του ενώ σήκωσαν το κεφάλι μου και τον αντίκρισα να με κοιτάει με τον ίδιο γλυκο τρόπο που με κοιτάει πάντα.
« Το ήξερα ότι δεν θα με άφηνες μονη.» Απάντησα χαμογελαστή ενώ σκούπισα τα δακρυσμένα ματιά μου.
« ποτέ δεν θα σε αφήσω μόνη, βγάλε αυτήν την σκέψη από το νου σου.» Απάντησε ενώ προσπάθησε με όλη του τη δύναμη να σηκωθεί.
« Μη..» Του είπα ενώ δεν ήθελα να κουραστεί, εκείνος δεν απάντησε παραμονο ήθελε να περάσει το δικό του. Αφού κατάφερε να καθίσει με κοίταξε γλυκά στα μάτια και πήρε το χέρι του βάζοντας το στο αριστερό μου μάγουλο.
« Αυτά τα ματάκια μη τα ξανά δω να κλαίνε.» Είπε ενώ το πρόσωπο του σοβαρεψε καθώς κατάλαβα ότι το εννοούσε, κουνησα θετικά το κεφάλι μου όταν είδα να έρχεται ελαφρώς πιο κοντα μου.
« Σαγαπω γαμωτο!» Είπα αυθόρμητα χωρίς καμία σκέψη ενώ ένιωσα τα χείλη του να ενώνονται πάνω στα δικά μου, ήταν ίδια με του ονείρου μου καθώς το μόνο σίγουρο ήταν ότι Βρισκόμουν σε παραμύθι και αυτός ηταν ο πρίγκιπας.
.
.
.
.
.
.
Μετά από αυτό νομίζω ότι μπορώ λιποθυμίσω ήρεμα..
Ώρα λοιπόν να λύσω κάποιες απορίες 💁❤️
~ 1. Τα ονόματα βασίζονται σε πραγματικούς χαρακτήρες.
~ 2. Ο χαρακτήρας του Ανδρέα είναι εμπνευσμένος από το ideal αγόρι που θεωρώ ότι χρειάζομαι.
~ 3. Η ιστορία περιέχει αληθινά με μια δόση μυθοπλασίας μέσα της μιας και ο πρόλογος βασίζεται σε πραγματικά γεγονοτα.
~ 4. Να σημειωθεί ότι η Φενια, ο Δημήτρης, ο Ανδρέας είναι στην πραγματικότητα 17 ενώ η Σοφία 18 (και είναι η κολλητή μου που την αγαπώ πολύ ❤️)
Στο επόμενο θα μάθετε λίγα ακόμη πράγματα για την ιστορία Stay tuned for more duh 💁
Φιλακια,
Φενια ❣️