Mister Superstar ll Choi Yeonjun ✔️

MS-37

“Bakit naman? Hindi ka ba makapag-hintay ng limang araw pa?”

“I can't, I want to see your smile now, I need your smile to enlighten me.” Aniya.

Umirap muna ako sa ere bago patayin ang tawag saka binuksan ang app ko na camera sa phone, nag-selfie ako doon habang nakangiti tsaka sinend sa kaniya. Nang ma-seen niya yon wala pang kalahating minuto ay nag-reply agad siya sa akin.

Fuck! Why are you always giving me a reason to fall for you everyday?

Yon ang una niyang sinend at ilang segundo lang ang binilang ko nang masundan ulit yon.

I really love your smile, wanna know why? Because your smile is making me the happiest person alive. I love you, my queen.

Yun ang huli niyang sinend sa akin na ikinangiti ko. Gusto ko sana siyang replayan kaso nag-text na sa akin si kumpareng TNT at sinabihan wala na akong load kaya malungkot kong itinagong muli sa bulsa ko ang phone ko.

Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas ng rest room. Dumiretso ako doon sa office ni Xever, siguradong hinahanap na ako non, masiyado pala naging matagal ang pag-lalandian namin ni Yeonjun doon sa cr.

Nakaalis na kaya yung linta?

Yun ang tanong ko sa sarili ko nang mapunta na ako sa harap ng opisina ng boss ko. Nakakahiya naman kasi kung pumasok ako sa loob tapos nandoon yung babaeng yun, hindi kami close no tsaka wala din akong balak na kausapin siya. For sure siya din naman sa akin kaya pinili ko nalang na mag-stay sa labas ng opisina.

Tumambay muna ako doon ng mga isa't-kalahating oras hanggang sa nakatulog nalang ako sa paghihintay. Nagising nalang ako dahil sa isang tapik, pagdilat ko ng mga mata ko at sumalubong sa akin ang pagmumukha ni Xever.

Ngumiti siya ng marahan sa akin. “Good evening. How's your sleep here? Is it good?”

Nang sabihin niya yon, naramdaman ko bigla ang pananakit ng likod ko saka ng leeg ko. Napahilot nalang ako doon at napangiwi nalang ako nang marinig ang pag-tunog ng buto ko doon. Ilang oras ba akong naka-tulog dito?

“Anong oras na?” Tanong ko sa kaniya saka dahan-dahang tumayo.

Tumingin siya sa wrist watch niya sandali bago ako sagutin. “6:25 nang gabi at pwede ka ng umuwi, doon mo nalang ituloy ang tulog mo.”

Nanlaki ang mga mata ko dahil doon. “6:25 nang gabi?! Bale 4 na oras akong natulog dito? OMG, sorry, Xever, hindi ko nagampanan ang pagiging secretary ko sayo. Hinihintay ko lang naman kasi talaga na lumabas yung linta— I mean si Ms. Yllana diyan sa office mo tapos nakatulog ako. Sorry talaga.” Paghingi ko ng paumanhin sa kaniya.

Hinanda ko na ang sarili ko para sa mga masamang sasabihin niya sa akin pero hindi nangyari yon. Ginulo niya lang ang buhok ko na parang bata, madali niya yong nagawa dahil mas matangkad siya sa akin, hanggang ilong niya nga lang yata ako.

“It's okay, wala din naman akong masiyadong ginawa ngayon. Nakipag-usap lang ako kay ate tapos pumirma ng ilang papeles.” Sabi niya saka nagpamulsa.

“Pero sorry pa din, gusto mo bang linisin ko nalang yung opisina mo?”

Umiling siya. “No need, the janitors already took care of it. Umuwi ka na, baka hinahanap kana sa inyo.” Sabi niya sa akin.

“Sure ka? Paano ka? Sinong kasabay mong umuwi?”

“Kapag sinabi ko bang wala sasamahan mo ako?” Tanong niya na agad ko namang inilangan. “Yun naman pala e, sige na, you should go home o baka gusto mong ihatid pa kita?”