"Miras yüzünden annesi ve babası kavga etmiş. O yüzden buraya gelmek zorunda kaldı." dedi annem.
Şuan Mete'nin yapığı şeyi daha iyi anlıyordum ve fazlasıyla üzülmüştüm. Sonuçta içinde olduğu durumdan onu çıkarak bir teselliye ihtiyacı vardı.
"Durumları kötü mü? " diye bir soru yönelttim.
"Aileleri karman çorman olmuş durumda, paylaşılacak miras çok olunca aile tartışma içinde kalıyor kızım. "
"Off gerçekten çok üzüldüm şuan ya. " derken elimi anıma götürüdüm. "Umarım kötü şeyler olmaz. "
"İnşallah." diyerek derin bir nefes aldı ardından elinde tuttuğu evrakları okumaya ve dosyaları karıştırmaya başladı.
O sırada telefondan bildirim geldi ve cebimden çıkarıp gelen mesaja baktım.
Okulun resmi internet sitesinde yayınlaşmış bir gönderiydi.
Açılan sayfadaki yazıyı sesli bir şekilde okumaya başladım.
"Son sınıf öğrencilerine özel üniversite kamp macerası. Üniversiteli son sınıf öğrencilerimizin yeni öğrencilerine hazırlamış oldu üniversite başlangıç temalı kamp macerasına hepiniz davetlisiniz. "
Annem kafasını kağıtlardan kaldırmış dediğim şeyleri dikkatlice dinlemişti.
"Nerde olacakmış? "
"Eskişehir'de. " dediğim sırada bir az şaşırdı.
"Kaç günlük? "
"3 günlük."
İç çekti ve kağıtlara bakmaya devam etti.
"Bir şey demedin ?" dedim kafamı eyip ona doğru bakarken.
"Müdürle konuşmam lazım. Ondan sonra karar vereceğim. "
"Ama. " diye söze başkadığım sorada parmağını havaya kaldırdı ve beni durdurdu.
"O kadar uzağa tek başına göndermemi bekleme. "
Hiç bir şey demeden yerimden kalktım ve sakince üst kata odama çıktım. Şuan son derece sakindim. Ve bu sakinliği korumaya devam ediyordum.
Odama girdiğim an çığlık atma isteği içimde doğmuş olsada onu bastırıp onun yerine yatağa yattım ve yumruklamaya başladım.
Bu da kesmeyince yastığı yüzüme kapadım ve bağırmaya başladım. Avazım çıktığı kadar bağırmış ve bütün gücümü kullanmıştım.
Galiba ses tellerimi hissetmiyordum.
Telefonum tekrar titremeye başladığı an birinin aradığı fark ettim. Büyük ihtimal arayan Elif'di ve geziye gelip gelmiyeceğimi soracaktı.
Ekrana bakma ihtiyacı duymadan direk açtım ve kulağıma götürdüm.
"Ne var ne!? " diyerek bağırdığımda bir kaç kez öksürme ihtiyacı duymuştum. Sesim normalden daha farklı bir tonda çıkmıştı.
"Açacağını tahmin etmemiştim be Ayçiçeği. " dedi karşıdan tanıdık bir ses. "Sesini duymakta ne bileyim."
Telefonu kulağımdan çekip ekrana baktım. Koskaca bir "K" harfi ekranda yazılıydı.
Ve sesimi duymuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gölgedeki Çiçek | Texting
Short StoryK: O mezuniyete geleceksin. Ayçiçeği: Asla. K: Dinle. K: Çünkü o zamana dek seni bulmuş olacağım. Ayçiçeği: Bak işte şuan sesli güldüm. Ayçiçeği: İmkansız. Ayçiçeği: Benim hakkımda bir kaç gereksiz şey dışında hiç bir şey bilmiyorsun. K: Dene...
