Eén week. Zeven dagen. 168 Uur. Dat is de tijd die Dante Scordato heeft om zijn vader te vinden.
Dante heeft zijn vader nooit gekend en het ergert hem mateloos. Al zeventien jaar lang zwijgt zijn moeder over zijn verleden, maar waarom? Dat weet Dant...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Thema: Changes - Butterfly Boucher, David Bowie
***
"HIJ NEEMT DAT bodyguard gedoe wel erg serieus."
Abel's pet beschaduwd zijn ogen, gezien de felle zon, maar toch weet ik meteen over wie hij het heeft.
"Vind je het niet logisch dan?" vraagt Dook verbaasd, die zich wegdraait van het enorme uitzicht voor ons. Zijn gezicht wordt er lijkbleek van. ''Man, ik hoop dat we snel weer naar beneden mogen. Ik word niet goed.''
Terwijl hij een paar stappen opzij zet haalt Abel zijn schouders op alsof het hem allemaal vrij weinig kan schelen. Hij is ontzettend chagrijnig opgestaan en loopt zich al heel de ochtend op alles en iedereen af te reageren.
"Wat Dante overkomen is kan iedereen overkomen, daar heeft hij geen 24/7 beveiliging voor nodig," moppert hij. "En ik heb net beneden al tegen je gezegd dat je niet mee moest gaan! Je weet dat het hier hoog is.''
Dook lijkt onderhand ook helemaal klaar te zijn met Abel's negatieve houding en slaat opstandig zijn armen over elkaar heen.
"Fuck you!'' scheldt hij. Zijn vinger boort haast een gat in Abel's borst. ''Je weet dondersgoed dat ik van Blom niet beneden mocht blijven na al dat stiekeme gedoe van de afgelopen paar dagen! En wiens schuld is dat, hè? Wie wilde er zo graag feesten?''
Ik besluit niet op hun discussie in te gaan. Als er iemand is die dat beter kan dan ik, dan is het Youssef wel. Straks maak ik het nog erger dan dat het nu is.
"Onzin! Jullie wilden net zo graag feesten als ik!'' roept Abel. ''Ik probeer hier alleen maar duidelijk te maken dat ik al dat gedoe zo overdreven vind en dat -"
"Dat wat, Aab? Dat je feestplannen nu niet doorgingen? En gisteren ook niet?" onderbreekt Dook hem. "Wat ben je toch een egoïst!''
''Ik?'' sist Abel. ''Dat is dikke bullshit en je weet het. Ik kan er gewoon niet tegen dat ik hem elke keer bij Dante zie slijmen!''
Hij knikt Quinn's kant op. Zijn ogen schieten vuur.
''Dus je bent jaloers,'' zegt Dook. ''Zie je dat dan niet? Ik ben het spuugzat, weet je. Al dat gezeik over je broer. Ga je irritaties alsjeblieft op iemand anders afreageren, maar niet op ons. Niet op je vrienden.''
Dan loopt hij weg, terug naar een beschaduwde plek zo ver mogelijk van alle uitkijkpunten en overige balustrades op het dak vandaan.
Abel fluistert zachte scheldwoorden.
"Krijg de tering. Ik ben helemaal klaar met deze fucking reis," zegt hij. "Als ik had geweten dat Quinn mee was gegaan had ik hier nu niet gestaan. Kutzooi."
Een gefrustreerde kreet verlaat zijn keel wanneer hij kwaad in zichzelf peinst en zich van ons wegdraait. Waar komt dit nou opeens vandaan?
''En nu moet het afgelopen zijn!'' brult Youssef kwaad. ''Dit is de laatste keer dat ik ingrijp, want ik ben er helemaal klaar mee! Wat voor een vriendschap is dit, dat we elkaar constant uit lopen te schelden? Ongelofelijk!''
