ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ ΜΑΜΑ

8

Πήγα σπίτι μέσα στο κλάμα και στην απογοήτευση.
Δεν είχα τι να πω. Δεν είχα ποιού να μιλήσω. Παρά μόνο της Ζήνας. Μόνο αυτή δεν θα με σχολίαζε. Αλλά κι αυτή δεν ήξερε κουβέντα για το τι γινόταν στη ζωή μου τους τελευταίους πέντε μήνες.

Η- Ζήνα, θέλω να σου μιλήσω για κάτι που με απασχολεί εδώ και λίγο καιρό.

Ζ- Θες να κάνω καφεδάκια και να μου πείς?

Η- Αν θες εσύ κάνε, εγώ δεν θέλω, απλά κάνε γρήγορα,σε παρακαλώ.

Ζ- Καλά καλά, δεν θα κάνω έρχομαι να μου πεις.

Καθίσαμε και ξεκίνησα να της λέω για όσα έγιναν στην ζωή μου τον τελευταίο καιρό. Τις τα εξήγησα όλα με λεπτομέρειες, ακόμα και τα λόγια του Απόλλωνα που μου είπε. Έμεινε με ανοικτό στόμα.

Ζ- Δεν ντρέπεσαι μωρέ που δε μου έχεις πει τίποτα τόσο καιρό;
Η- Ζήνα δεν είναι αυτό. Είναι ότι ο Απόλλωνας δεν ήθελε να το μάθει κανείς και έπρεπε να σεβαστώ αυτό που ήθελε ο σύντροφος μου.

Ζ- Τι γλυκός που είναι όμως. Όλες έναν τέτοιο θέλουμε.Και εσύ είσαι βλαμμένη. Τι είναι αυτά που του είπες του ανθρώπου καλέ? Κάνατε ότι κάνατε και τώρα σε αυτήν σου την φάση αντί να είσαστε πιο δεμένοι απο ποτέ θα χωρίσετε?

Η Ζήνα είχε δίκιο. Το παράκανα. Του είπα λόγια που δεν εννοούσα. Δεν του είπα το πόσο τον αγαπώ, το πόσο θέλω να είμαστε μαζί, το πόσο θέλω να κάνω οικογένεια μαζί του. Ίσως αυτό έγινε λίγο πιο νωρίς, αλλά τι να κάνουμε.

Πρέπει να πάω να τον βρώ και να του μιλήσω.

Η- Δίκιο έχεις, αύριο μετά το μάθημα του, θα του ζητήσω να πάμε κάπου να μιλήσουμε.

Ζ- Ναι κοριτσάκι μου. Αυτό να κάνεις.

----

Οι ώρες για την αυριανή μέρα δεν περνούσαν. Δεν κατάφερα να κοιμήθω σχεδόν καθόλου. Έκανα σενάρια με το μυαλό μου πώς θα του τα πώ και πως θα αντιδράσει όταν θα του τα λέω. Ξημέρωσε, επιτέλους.
Ετοιμάστηκα γρήγορα γρήγορα και πήγα στο πανεπιστήμιο. Μπήκα στην τάξη, κάθισα δίπλα απο την Ζήνα όπου κοιμόταν πάντα και την σκούντιξα.

Η- Αγχώθηκα.

Ζ-Ηρέμησε παιδί μου, δεν κάνει.

Μπήκε στην τάξη μια άλλη κυρία.
Που είναι ο Απόλλωνας?
Ο καιρός παιρνούσε, έχω μπεί κυριολεκτικά στον τέταρτο μήνα και εδώ και ενάμιση μήνα ο Απόλλωνας δεν έρχετε στο πανεπιστήμιο. Μάλλον θα αρρώστησε.
Κάθισα στην τάξη, έβγαλα το βιβλίο μου και τον περίμενα. Μπαίνει μια άλλη κυρία μέσα και βάζει τα πράγματα της στην έδρα.

Καθηγήτρια- Γειά σας, όνομάζομαι Ανδριάνα και θα είμαι η καινούρια σας καθηγήτρια. Ο κύριος Απόλλωνας, άλλαξε πανεπιστήμιο και θα διδάσκει σε ένα άλλο. Το τμήμα σας παραχωρήθηκε σε εμένα απο τον Πρύτανη. Με τον Κύριο Απόλλωνα έχουμε κοντινές σχέσεις και με ενημέρωσε για όλες σας τις προόδους και τα κεφάλαια που κάνατε. Σας εύχομαι να περάσουμε αυτούς τους λίγους μήνες που έμειναν για το Καλοκαίρι ήρεμα και ευχάριστα.

Ας είναι ψέμα.. Ας είναι ψέμα.. Πού πήγε?

Η- Ζήνα, δεν νιώθω καλά. Κράτα με λίγο.

Έχασα όλες μου τις δυνάμεις, σωριάστηκα κάτω στο πάτωμα. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Όταν συνήλθα, είδα όλο το τμήμα να με βλέπει με απορία.

Η- Ζήνα πάρε με σπίτι.. σε παρακαλώ.

Η Ζήνα με πήρε σπίτι και ξάπλωσα στο δωμάτιο μου.

Πριν κοιμηθώ στο μυαλό μου ήταν μόνο αυτός.

Η- Ζήνα, που είναι ο Απόλλωνας?

Ζ- Δεν ξέρω κοριτσάκι μου, θα σου τον βρώ. Σου το υπόσχομαι.

Μου χαίδεψε τα μαλλιά και έκλεισα τα μάτια μου μέχρι που αποκοιμήθηκα.