The Gangster's Love

Chapter 23: Karamay mo ako

"Yeah yeah. Same old playboy." Asar ko sa kanya. Napafrown naman siya.

"Ano?" Inosente kong tanong habang natatawa na.

"Wala." Sagot niya at ngumiti ulit. Hmm, not attracted anymore.

"Ano ba kasing meron sa paglalaro niyo sa'min?" Natanong ko nalang. I really don't understand their side, playboy's side.

"Entertainment?"

"'Yun na yun?" Napatingin siya sa'kin at tumingin ulit sa stars. Nags-stargazing siguro.

"Maybe for me. Pero alam mo, others have their own reasons. May rason sila kung bakit nila piniling mamuhay bilang isang playboy. Maybe because nasaktan sila at ayaw na nilang magmahal o kaya may problema sila." Explain niya. Napatango tango ako.

"May point ka. May question pa ako." Napachuckle siya.

"Go on."

"Are you still a gangster?" Tanong ko at natikhim siya. Oh? Napano siya?

"About that, Trixie, I really also want to talk to you kasi gusto kong magsorry sa ginawa ko. I didn't fought for you that time and what I did is just to think about my gang. I'm sorry, I have no excuse." Napahanga ako sa mga sinabi niya.

"B-bakit? Hindi mo ba ako kayang patawarin?" Tanong niya saka ko narealize na natulala ako sa pagkamangha. He's different.

"N-no! I mean, pinapatawad na kita." Then I smiled. Ang sarap rin pala sa pakiramdam na medyo nawalan ng bigat ang pakiramdam mo after forgiving a person. At isa na riyan ang problema ko kay Dwayne which pinakawalan ko na ngayon.

"Eh bakit parang natigilan ka kanina?"

"I'm shocked." Wala sa sarili kong sagot. Napatawa siya. Saka ko narealize ang sagot ko. Sht! Bakit ba lagi 'tong nangyayari sa'kin? Hays.

"Bakit naman?" Nanliksi pa ang mga mata niya sa pagchuckle niya.

"You seem so different now, Dwayne. I guess hindi na ikaw 'yung Dwayne noon. You're really matured now. I know that it's not in your vocabulary noon na humingi ng tawad but I really belive na lahat ay magbabago." Pagaamin ko. Oo, he's really a bad one noon. And I thank God dahil nagiba na talaga siya. After 2 years of not talking to him, it seems like kakameet ko lang sa kanya.

"Haha! I know. Marami ring nagsasabi na naging matino na raw ang pagiisip ko. Anyway, going back to that incedent, paano ka nakaligtas? E 'diba Grade 7 pa tayo noon? Wala ka pang alam sa pakikipag-away no'n. Paano?" Tanong niya. Tapos naalala ko 'yung insidenteng 'yun.

"May nagligtas sa'kin." Punong paghahanga kong sagot.

"Knight and shining armour, ganun?" Napatingin ako sa kanya.

"Tss. Paano ko naman siya magiging knight and shining armour kung 'di ko siya kilala?" At parang nagets na niya.

"Hindi mo kilala? Paano?" Tanong ni Dwayne. Ba't siya concern? Anyway, baka gusto nga lang niya ng friendship! Hays. Uy, don't get me wrong ha, wala na akong feelings sa kanya.

"Well, he wears mask and a cap then black suit which includes jacket and gloves kaya hindi ko talaga siya nakilala at nawawalan na rin ako ng malay nun kaya ganun." Explain ko. Napa-'oh' naman siya.

"Sayang. Pwede mo naman siyang hanapin e. Bakit hindi mo ginawa?" Napatawa ako.

"Wow, Dwayne. Sa dami ng lalake dito sa Pinas, imposibleng mahanap ko 'yung nagligtas sa'kin two years ago." Hindi galit 'yung tono ko kundi parang nagbibiro na ewan.

"May point ka." Sagot niya. Ilang minutes kaming natahimik ng may naisip ako.

"Actually, may pinanghahawakan ako sa taong 'yun." Tumingin siya sa akin.