BAB 1

3.1K 141 24
                                    

Umur 6 tahun;

Mak ayah dapat seruan pergi menunaikan haji di Mekah al-Mukarramah. Awal sungguh dapat turn, pakai kabel ke apa? Haha rezeki... jangan dipertikai. Dan ya, budak 6 tahun macam aku waktu tu, ditinggalkan. Aku dengan abang aku yang baru setahun habis belajar Darjah 1 ditinggalkan mak ayah di rumah makcik saudara kami kat Taiping.

Bagi budak naif berumur 6 tahun waktu tu, bukanlah suatu yang menggembirakan untuk merantau jauh dari Ipoh ke Taiping apatah lagi bila mengetahui kami dicampak ke rumah Mak Long sebab mak ayah gi luar negara. Sungguh tak jeles.

Oh, kenapa tak letak kami kat kampung nenek? Sebab mak ayah aku angkut sekali nenek aku pegi sana. Jadi tak ada siapa nak jaga dua budak nakal ni and Mak Long jadi pilihan sebagai pengasuh selama mak ayah tak ada.

Nama saja Mak Long. Tapi bujang terlajak. Anak dara tua. Patutlah mak ayah hantar pada dia. Sebab dia tak ada tanggungan. Dah konfem-konfem nya kami cukup makan. Dia bujang, dah biasa survive makan pakai semua pakai duit sendiri. So setakat suap dua mulut kecil kami bukan suatu masalah.

Aku kagum macam mana diri aku yang umur 6 tahun boleh berfikir sejauh ni.

Setakat ni, dah seminggu kami dua duduk di rumah Mak long. Tak kampung sangat and tak bandar sangat. Selesa? Ya sudah semestinya. Rumah dia ada air-cond. Zaman 2000 ni mana ada pemanasan global lagi and ada air-cond ni tanda yang Mak Long aku kaya. Tapi sedarlah penggunaan air-cond Mak Long aku nilah yang menyebabkan pemanasan global. How ironic.

"Han..han.." abang tepuk punggung aku. Hanat betul. Cer tepuk tempat lain. Dasar lelaki semua trash. Aku bangkit dari pembaringan and gosok mata. "Napa?" Soalku, menguap dan menggeliat.

"Kamu tak bosan ke? Dah seminggu ni kita tak keluar rumah pun." Soal abang, dia duduk di birai katil. Kaki tak sampai lantai. HAHAHAH PENDEK. Eh lupa masa ni dia darjah 1. Ehem ehem.

"Nak buat macam mana? Duduk je la diam-diam." Jawab aku, "Tidur je lah isi masa. Baru pukul 7 pagi." Aku baring balik and tarik selimut. "Eeii kamu ni...janganlah tidur balik!" Abang cubit pipi aku. "Hish sakitlah! Habis tu abang nak buat apa? Lari rumah?" Soalku, sambil gosok pipi yang gila pedih. Abang aku ni jari besi ke apa?

"Abang ada nampak basikal kat tepi rumah Mak Long. Jom main basikal!" Ujar Abang. Uuu basikal? Macam best je. "Nak nak! Kat mana? Jom!" Eh aku yang melebih. Aku turun katil and kami mula berjalan acah-acah pink panther and pergi tepi rumah Mak long. Cari basikal.

Ya. Ada. Tapi..

"Pam mana?" Soalku, garu kepala. Memang pancit habis la tayar basikal ni. Macam kek tak siap. "Alaaa mana la nak tau pam kat mana. Kat rumah kita ada lah. Rumah Mak Long ni mana tau kat mana." Abang nampak fed-up. Dia nampak macam dah hilang cahaya hidup. Exaggerated betul la dia ni.

"Kenapa tu?"

Satu suara di sebalik pintu pagar depan menyentak kami. Suara budak lelaki. Kami pusing and tengok ada sorang budak laki depan pintu. Umur baya-baya kami. Dia tengah pegang basikal, gaya macam baru lepas tuntun basikal tu sebelum berhenti depan pagar tu. Dalam bakul depan basikal dia ada bekas tupperware. Budak lelaki tu tengok je kami. Tunggu jawapan.

"Kami tak ada pam nak isi angin basikal ni" rungut Abang. Aku diam saja. Aku mana reti berkomunikasi dengan lelaki. "Saya ada." Balas budak lelaki tu. "Ya ka? Nak pinjam! Eh tapi rumah kau kat mana?" Soal abang, mula menghampiri pintu pagar.

"Rumah saya lorong belakang. Jom lah. Bawak basikal tu sekali. Pam kat rumah saya." Ajak budak lelaki tu. "Oh terima kasih sangat-sangat! Apa nama kau?" Soal Abang.

Dia tersenyum lalu menjawab, "Affuan"

_________________________________

Kami ke rumah Affuan dan mula mengepam basikal. Ayah Affuan yang tolong. Pakai lebai orangnya. Affuan kata ayah dia cikgu sekolah menengah. Sekolah asrama agama. Sebagai warden. Aku angguk saja. Abang yang banyak sembang dengan dia. Lelaki dengan lelaki kan?

"Kamu berdua adik-beradik ke?" Soal Ayah Affuan. "Haah. Kenapa, pakcik?" Soal Abang. Ayah Affuan gelak kecil, "Macam kembar" jawabnya. "Oh sebab kami beza setahun je." Aku menyampuk. "Oooo" Affuan yang hanya memerhati ayahnya pamkan basikal kitorang, turut menyampuk.

"Berapa umur kamu?" Soal pakcik tu pada aku. "6 tahun." Jawab aku. "Oh maknanya kamu dengan anak pakcik sebaya la!" Pakcik tu pandang abang dengan Affuan. Oh diorang sebaya. Patutlah senang bercakap.

Dah habis ayah dia tolong pamkan, kami mula ronda satu kawasan tu. Aku taktau nak describe macam mana, tapi tempat ni memang soothing gila. Dia macam... membangun tapi still preserve kehijauan kawasan tu. Aku selaku pembonceng, hanya duduk diam di seat belakang.

"Han, kamu pergi naik dengan Affuan. Abang nak kayuh laju-laju la. Kamu berat." Ujar abang. Suara dia agak timbul tenggelam sebab bercakap sambil pandang depan and tengah mengayuh dengan gigih. Abang mula slow-kan basikal untuk exchange aku.

Aku merengus. Aku turun and duduk kat seat belakang basikal Affuan. Selesa. Sebab ada kain. Tak macam basikal yang abang aku naik. Besi semata-mata. Sebaik sahaja aku dah naik basikal yang sama dengan Affuan, abang aku terus speed. Gila punya laju. Kalau langgar kambing tu, bersepai taik.

Affuan mula mengayuh perlahan-lahan. Dia seolah-olah tau untuk jaga seorang anak dara kat belakang dia ni. "Apa nama awak?" Soal Affuan. Sama macam abang tadi, dia bercakap sambil pandang depan. "Dhiya." Jawab aku. Aku prefer orang yang tak dikenali panggil aku Dhiya berbanding Han. Takkan baru kenal terus nak kamceng kan?

"Oh, Dhiya...sedap nama." Pujinya. Eh dia ni. Kecik-kecik dah pandai bodek orang...besar nak jadi apa? Sweet talker? Aku hanya diam di belakang dia. Dia bawak dengan sangat cermat and benda ni buat aku rasa safe gila. Apatah lagi abang memang dah pecut jauh punya babun ke depan tak nampak kelibat dah.

And Affuan wangi. Serius. Dengan jarak yang dekat ni.. he smells nice. I can smell him all day! Eh? What the. Aku geleng-geleng kepala. Kadang kala, Affuan akan terangkan serba-sedikit benda yang ada di kiri kanan jalan pada aku. Makin lama, aku makin open dengan dia. Dah boleh gelak-gelak.

Kami habis ronda satu kawasan masa abang aku dah rondaan ketiga. Mana taknya, dia main pecut je. Tak hayati scenery langsung. "Sekarang dah pukul 1 la. Saya kena balik sebab kena mengaji." Ujar Affuan kepada abang. "Waktu zohor mengaji? Dengan siapa?" Soal Abang. Abang dengan Affuan tengah tuntun basikal menuju ke rumah Mak Long semula.

Aku follow tepi abang.

"Dengan Abi. Saya dah habis iqra' 4. Awak?" Soalnya pada Abang. Abang nampak tersentak and macam malu. "Sa..saya tak reti baca. Belum belajar." Jawabnya. Langkah dia terhenti. Aku pun terikut sekali. Affuan yang tak sedar kami berhenti, terlajak ke depan sikit.

"Oh..jangan risau! Abi saya boleh ajar awak jugak!" Pujuk Affuan. "Betul ke ni?" Soal abang, macam ada sinar cahaya di wajahnya. Affuan mengangguk yakin. Abang menjerit girang. Aku tak faham kenapa dia gembira waktu tu but it's okay. I'm happy for him.

Sejak tu, hampir setiap hari kami berjumpa. Bermain. Bersembang. And abang akan ke rumah Affuan pada waktu zohor untuk belajar mengaji. Kami bertiga makin rapat selama cuti sekolah tu.

Dan waktu mak ayah ambik kami dari rumah Mak long, abang dah iqra' 3.

Kalau korang perasan, gaya bahasa author dalam MSD:WH ni lain gila dengan MSD. And I'm stressed. Eeiii

My Secret Diary: With HimWhere stories live. Discover now