The Way I Love You

38 장

CHAEYEON'S POV

"Ryeong! bakit hindi mo agad saamin sinabi ito ha?"
boses ng isang lalaki

'sa...sakura no...'

"Dapat sinabi mo agad na sumasayaw na ulit ang ate mo! alam mo namang bawal sya!"
sigaw naman ng isang babae

'saku...sakura don't go...'

"NOOOOOOOO!"
sigaw ko naman at agad kong inumulat ang aking mga mata at nakita ko nanaman ang kulay puting ding-ding na nakapaligid saakin

'hospital...ugh!'

"CHAEYEON! ARE YOU OK MY LOVE?"
tanong ni Mommy at agad akong niyakap

"Chaeyeon...anak, sabi namin saiyo wag kanang mag-sasayaw diba? bakit mo pa din ginawa?"
malungkot na tanong saakin ni Daddy

'i'm doomed... aissshhh!'

"Sorry po.... I really need to dance and I had no choice.... anyways I need to go home para makapagpahinga na po ako para sa performance namin bukas.."
paliwanag ko naman at agad akong umupo at inalalayan naman ako ni Ryeong

"Chaeyeon honey... pangalawang beses ka nang inatake sa puso... pag inabot pa to ng tatlo, alam mo naman ang mangyayari sayo diba?"
malungkot na sabi ni Mommy habang pinipigilan akong bumangon

"Pero Mom! I need to..."
pagpapalusot ko ng biglang umimik si Daddy

"Oh sige Chaeyeon... umattend ka sa event na yun oh ako mismo ang magpapa-cancel nun sa Dean nyo... sige isipin mo.."
he coldly said to me

"But dad!"
sigaw ko naman

"Makinig ka nalang saamin ng daddy mo ok?..."
mommy said

*napabuntong hininga nalamang ako at humiga ulit sa aking kama*

"Bukas na bukas din ay pupunta tayo sa states para masimulan na ang surgery mo... after that you can do anything you want chae..."
paliwanag ni Mommy

'what? surgery? bakit di ko alam to? hindi maaari!'

"Wait mommy... what did you say?"
tanont ni Ryeong

"No Mommy! I can't leave her... them! I just can't! What if di ko kayanin?"
mangiyak-ngiyak kong pagpigil sa kanila

'di pa nga kami nagkakabati ng kkura ko! pano nalang kung jowain sya ni Kwangbae habang wala ako ha!'

"Wala kanang magagawa pa Chaeyeon... remember that this is for you... kung gusto mo pang makapagsayaw, you need to do a heart transplant..... I know you can make it... We trust in you... you'll be alright.."
malungkot na sabi ni Daddy at tsaka nya ako niyakap

"Sige na magpahinga ka muna anak.... ipapahatid lang namin si Chaemin sa bahay... Ryeong ikaw na muna bahala sa ate mo ha...Magpahinga ka na.."
sabi naman ni Mommy at hinalikan ako sa noo bago tuluyang lumabas ng kwarto kasama si Daddy

"Sabi ko naman sayo wag mo ng itry diba... ayan tuloy... tsaka anong nangyari sa Sakura mo? akala ko ba kaya nyang pakalmahin yang puso mong baliw-baliw sakanya?"
malungkot na sabi ni Ryeong na nauwi sa pangaasar

'enebe nemen ryeng! ako lang naman ata ang baliw sa kanya...'

"Nag-away kasi kami... kaya nung araw na yun eh wala sya.. tsaka alam mo ba kakaiba to kasi as in nawalan talaga ako ng malay di katulad nung una na hindi lang ako maka-hinga.."
paliwanag ko

"Ganon din yun no! pero pano na yung performance nyo bukas? sigurado akong magta-tampo sayo sila Eunbi unnie!"
malungkot na sabi nito

"Yun na nga eh... kahit tumakas ako ngayon wala pa ring mangya-yari..."
sabi ko at napatungo nalamang ako