BEREMİR

Bölüm 1

"Kızım , hadi uyan artık !"

"Tamam , anne kalkacağım çık şu odadan artık!"

"Para komidininin üstünde , iki ekmek al da gel . Çayın soğudu .... Kime diyorum ben !"

Annem yorganı üstümden bır hışımla çektiğinde sarmaladığım yastığın altına kafamı sıkıştırdım.

Bu gün pazar günüydü . Hem pazartesi sendromunu hem de hafta sonları tatil adlı geçen ev temizlikleri yüzünden gına gelıyordu . Bir günde "kızım çok yoruldun ,git duşunu al dışarıya çık bir nefes al " denmiyordu . Komandolular gibi yetiştiriliyordum "GERÇEKTEN" .

GÖREVLER

1-Ekmek al!

2-Sofrayı topla!

3-Bulaşıkları yıka!

4-Evi süpür !

5-"Öyle oturup durma , kalk televızyonun camını sil!"

Anlatmak daha uzun sürdü sanki (? )Gözlerimdeki uyku sersemliği , odada boş boş fink atmama neden oluyordu . Ve annnemin diğer bir bağırışı daha

"Aylaaaaaa!!"

Bu bağırış kesinlikle son bağırışıydı .

Ayakkabılarımı ayağıma geçirirken "Demet Hanım ne alacağım ?" dedim . Genellikle onu sinir etmeye çalıştığımda adıyla seslenirdim bayağıda işe yarıyordu açıkçası .

"Ekmek al ." İyide kaç ekmek . Zaten ekmek alacağımı biliyorum .

"Anne kaç ekmek , zaten ekmek alacağımı biliyorum ."

"E biliyorsan niye soruyosun "

Şu anda tam olarak 'anne şaka mısın?' demek isterdim ama çok uzatmak istemiyorum çünkü artık sabah sabah beynimde nöron diye bir şey kalmadığını hissedebiliyorum .

Kapıyı kapatmakla yetindim.

******

Üniversiteye gitmesi gereken 19 yaşındakı genç kız . Evet evet o benim . Tabi siz birinci sınıfta kalmanın ne demek olduğunu bilmessiniz , tabi ben biliyorum. Otuz günlük devamsızlık hakkımı babam olduğunu bildiğim birinin ölümünün yasıyla yaşadım o otuz üç günü . Ve o otuz üç günün sonunda bide ne öğreneyim.

Annem yanıma gelip ;

'kızım o baban değil .Baban bizi terk etti. Şuan nerede olduğunu bilmiyorum 'dediğiyle son buldu.

Lise son hayaller nirvana hayatlar izbe Kadıköyün Erenköy Semtindeki Anadolu Lisesi.

Cansu bahçede elinde bir kutu kola ve çekirdekle meydan okurcasına bana doğru koşuyordu. Bu haliyle aç sumo güreşçilerini andırıyordu.

Yanıma nefes nefese geldiğinde ;

"Kızım sen bunları okula nasıl sokuyorsun ya" diyemeden edemedim .

Cansu artık dışarıdan okula uyuşturucu tacircisi gibi abur cubur soktuğu için bekçi özellikle onu durdurup çantasını karıştırıyordu .

"Ya sen onumu dert ediyorsun . Benim çantamı karıştırıyorlar diye herkesinkini de mi karıştırıyorlar . Bir tane kız bulup çantasına koyuyorum " deyip .Sinsice sırıtmaya başladı.

" Onlarda kabul ediyorlar yani . Öyle mi?"

Sonra bir an düşünüp Cansunun üzerinde göz gezdirdim . Bu cüsseyle onları bile yerdi kesin . Gülümseyip

"Ya da boşver kesin kabul ederdiler . Benim kankamsın sonuçta " dedim . Kolumu omzuna atıp, çimenliklere doğru yürüdük.

Cansuyla uzun konuşmamızın ardından koladan bir yudum aldığımda zil çaldı . Nöbetçi ögretmen bizi sınıflarımıza soktu.