Falling in love in Spain

Hoofdstuk 17

Ik word wakker met een gespannen buikpijn. Vandaag gaat het gebeuren, de dag waar ik stiekem al dagen tegen op zie, we gaan naar Madrid. Ik ga rechtop in bed zitten en zucht, Mia slaapt nog. Dat is eigenlijk niet zo gek, want het is pas 8 uur. Ik besluit om maar gewoon uit bed te gaan. Zo zacht als ik kan loop ik naar de woonkamer, waar ik op de bank plof. Er is nog niemand anders wakker, dus ik zit in stilte en probeer mezelf een beetje af te leiden door door mijn insta te scrollen.

Na een kwartiertje hoor ik iemand de kamer in komen. Ik kijk op en zie dat het mama is.

"Hey lieverd kon je niet meer slapen?" vraagt ze. Ik schud mijn hoofd, ze zucht en komt naast me op de bank zitten.

"Ben je gespannen voor vandaag?" vraagt ze lief. Ik knik weer en leg zuchtend mijn hoofd op haar schouder.

"Hoe kan ik het beter maken?" vraagt ze na een tijdje. Ik ga weer rechtop zitten en denk na.

"Kun je me misschien een beetje voorbereiden op wat we gaan doen. Dan weet ik wat ik kan verwachten" zeg ik.

"Nou, we hebben een villa gehuurd aan de rand van de stad, daar rijden we straks gewoon heen en dan blijven we daar de rest van de dag. De volgende dag willen we eigenlijk met zo een hop on hop off bus een tour doen door Madrid. De tweede dag gaan we waarschijnlijk gewoon allemaal ons eigen ding doen en als je wil kun je dan ook even weer een kijkje gaan nemen bij Atlético als je wil, maar dat moet je helemaal zelf beslissen. Op vrijdag gaan we dan naar het Royal Palace en daarna naar het Real Madrid stadion. Klinkt dat een beetje oké?" vraagt ze voorzichtig. Ik schenk haar een kleine glimlach.

"Ja hoor, ik ben gewoon gespannen over hoe ik alles weer ga vinden enzo. Ik moet nog echt even nadenk of ik Atlético weer wil bezoeken, maar dat zie ik nog wel" zeg ik.

"Ja, dat snap ik. Je moet ook zelf aangeven of je dingen wil doen. Als bijvoorbeeld die hop on hop off tour niet goed voelt, dan moet je dat niet doen" zegt ze lief.

"Dankje mam, maar ik wil gewoon wel alles doen. Ik ben nu zo aan het genieten van de vakantie. Ik wil mijn angst me niet laten stoppen en ik weet dat dat niet makkelijk zal zijn, maar ik wil gewoon weer zonder angst verder kunnen."

"Dat gaat je ook lukken, maar vergeet niet om naar jezelf te luisteren. Ik weet dat je jezelf soms te veel pusht, doe dat niet. Blijf naar jezelf luisteren en geef je grenzen aan" zegt ze en ik knik met een glimlach. Mijn gespannen gevoel is er nog, maar door er zo met mama over te praten helpt wel.

"Ik ben trots op je Avalynn. Na alles wat je hebt moeten doorstaan en je zit hier nog steeds met een glimlach op je gezicht." Ik geef mijn moeder een knuffel. We hebben samen veel meegemaakt en zeker de afgelopen jaren zijn heel erg moeilijk geweest, maar sinds dat ze Arthur heeft gaat alles beter. Ze kan weer lachen en ik heb haar nog nooit zo gelukkig gezien.

"Ik ben ook trots op jou mam" zeg ik zachtjes. Ze krijgt tranen in haar ogen.

"We komen er wel doorheen. Ik ben de afgelopen jaren niet echt een moeder geweest en ik weet dat ik dat niet meer kan terugdraaien, maar vanaf nu ben ik hier oké. En ik zal altijd hier zijn en voor je zorgen. Dat hoef je niet meer andersom te doen, dat beloof ik" zegt ze en kust mijn hoofd. Ik weet dat ze het meent en het is oké. De slechte tijd ligt achter ons en we moeten nu gewoon vooruit samen. Als moeder en dochter.

"Ik hou van jou" zeg ik.

"Ik ook van jou Ava'tje" zegt ze.

Om half 10 zitten we allemaal in de auto, we hebben het alleen een beetje op geswitcht. Ben en Alex wilde achterin en Collin wilde voorin, dus nu zitten Mia en ik in het midden met Matthijs. We hadden met zijn drieën getal onder de 3 gedaan en Matthijs had verloren, dus die moet nu tussen ons in zitten.