"Eğer... Eğer bunu yapar ve Lee Know'dan boşanırsan... Ayrıca... Tutup da bu çocukla evlenmeye kalkarsan... Seni evlatlıktan reddederim Yeon Soo. Sana son bir şans veriyorum. Ya şimdi bizimle beraber gelirsin,mutlu mesut ailecek yaşarız ya da burada kalırsın ve aile kavramamızı tamamen yıkarsın. Seçim senin."
Bunu yapmak zorunda mıydı?
Ah! O benim babamdı! Boğazıma oturan yumruları, tek bir konuşmamızla ortadan kaldıran adamdı. Ama şimdi... Boğazıma oturmuş o koca yumrunun sahibi. Buna inanamıyorum.
Boğazımdaki acıdan dolayı konuşamadım. Gözlerim istemsizce dolarken vücudumun giderek bitkin düştüğünü hissediyordum.
Cevap veremedim.
Bu sefer araya giren kişi Lee Know oldu. Yüksek sesle bağırarak ve biraz da kollarından tutup sarsarak babamı kendisine getirmeye çalıştı.
"Yeter artık! Kendinize gelin! Kendinize gelin,bu siz değilsiniz! Yeon Soo'nun ne kadar üzüldüğünü görmüyor musunuz?! Ayrıca söylediği her kelimede haklı! Bizim aramızda bir şey yok! Zorla imzaladık o kağıdı. Bunun dışında... Hyunjin ve Yeon Soo'nun birbirini ne kadar sevdiğini en başta ben, daha sonra bu odadaki herkes çok iyi biliyor. Bana güvendiğinizi söylemiştiniz. Yeon Soo'ya da güvenin. Gerçekten bilmediğiniz şeyler de var. Ama şunu bilmenizi isterim ki... Hyunjin'e sevdiğim her şeyi ve herkesi bir an bile tereddüt etmeden emanet ederim. Lütfen... Sakinleşin ve sakin kafayla düşünün. Lütfen..."
Babam kısa bir süre Lee Know'a baktı. Hemen sonra bakışları beni buldu. Kötü göründüğümü tahmin edebiliyordum. Kesin hemencecik gözlerim kanlanmış,dolu dolu olmuştur. Dudaklarım titriyordur. -Ki bunu hissedebiliyorum zaten.
Babam, iki elini de saçlarına atıp karıştırdı ve karıştırırken;
"Ahhh!"diye bağırdı. Bağırdı diyorum ama sesi çok yüksek değildi. Ayrıca bu hareketi... Yanılmıyorsam eğer içinde pişmanlık barındıran bir hareketti.
Birkaç saniye sonra öyle olduğunu anladım. Çünkü babam bizzat;
"Özür dilerim kızım, özür dilerim. Ken-kendimi kaybettim bir an. Özür dilerim. Gel buraya."dedi ve bana kollarını açtı.
Hyunjin'in hâlâ tutmakta olduğum elini havaya kaldırıp bir öpücük kondurdum ve nazikçe bırakıp sevdiğim çocuğa tebessüm ettikten sonra babamın kollarının arasına girdim.
En güvenilir limanıma yeniden ulaşınca dolan gözlerimdeki yaşlar yerini bulmuş gibi bir bir akmaya başladı. Başımı babamın göğsüne gömerek ağlamaya devam ettim. O ise saçlarımı okşuyor ve bir yandan da sakinleşmem için ufak ufak öpücükler konduruyordu.
Biraz bu şekilde kaldık. Daha sonra babamın sesini yeniden işittim.
"Sen de gel buraya. Gel..."dedi. Diyebileceği başka biri yoktu zaten. Çok geçmeden Felix hemen yanıma geldi ve babamın diğer göğsüne de başını o yatırdı.
Başımı kaldırıp ikizime baktım. İkimiz de birbirimize tebessüm ettik. Babamsa tek koluyla onu,tek koluyla da beni sıkı sıkı sarmalamakla meşguldü.
Odada o kadar kişi olmamıza rağmen sessizlik hâlâ hüküm sürüyordu. Yine Felix,muhteşem sesiyle başını kaldırdı ve babamın yüzüne bakarak gülümsedikten sonra konuştu.
"Yalnız babacığım... Bir konuya açıklık getirmek gerekirse eğer... Yeon Soo yasal olarak Lee Min Seok ve Lee Seon Hwa'nın kızı olarak görünüyor. Onu evlatlıktan reddetmen zaten mümkün değildi."
Onun sözüyle babam dahil hepimiz gülmeye başladık. Odadaki kasvetli hava âdeta dağıldı ve yerini kahkahalara bıraktı.
🍃
YOU ARE READING
Stray Kids // Hwang Hyunjin(✔)
FanfictionSırtım duvarla buluştuğunda çektiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı. O ise tuttuğu kolumu bırakmayarak bir elini de duvara yasladı ve beni duvar ile arasına sıkıştırdı. Daha çok yaklaştı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Başımı boyunun uzunluğundan...
