Del Rico Triplets #2: Retracing The Steps

Kabanata 26

His pictures spreading online from different well-known magazines around the world. Hindi nga ako humihiling ng kahit anong update sa kanila but I cannot escape the vast medias. Mabilis lang makita ang mga larawang naglipana at malabong hindi siya maisasali.

Troi Del Rico establishes business particularly in medical field. Nagkaroon ito ng sariling pharmaceutical sa edad na bente-siyete. May ilang mga medical formulas na siya mismo ang umaral.

Hindi rin nakatakas sa akin ang balitang mas nagpursige ito sa larangang iyon kaysa sa pagiging espesyalista nito sa bata. Some famous paparazzi pages posted that one of his reason is that he no longer wants to offer help on healing childrens when he can't help his own child.

Inaamin ko inatake ng kaba ang sistema ko. That is the first time I begged Yanna to tell me if my son is okay. She told me that I have nothing to worry about. That's when I learned that Tarian don't speak. He can't speak, particularly. She told me that the Del Rico's are hoping that he's just having a speech delay case yet nakalipas na ang limang taon, hindi pa rin daw ito bumibigkas ng kahit anong salita.

Iniyakan ko rin ang tungkol doon. I researched about that at isang dahilan ng ganoong abnormalities ay ang 'di maayos na pagbubuntis ng isang ina. Naalala ko ang stress na inabot ko at ang mga pagtatangka ko noon na patayin ang sarili. The medicine I took to end my life might have affected him. Tapos ay 'di ko pa pinahalagahan ang pagbubuntis ko.

It became another reason for me to feel hopeless. Ang pinaghirapan kong pag-o-overcome ng trauma ay parang nauwi sa wala dahil ilang sunod-sunod na gabi akong nagigising sa bangungot na iisa lang ang senaryo.

Si Tarian na nakatingin sa akin... napupuot sa akin at sinisisi ako.

Walang naging kalinawan ang isip ko dala ng pagsisisi. Nakita ko na lang ang sarili kong hinihila ni Victor palabas ng bahay para masilayan ako ng liwanag. Ang panibagong kaalaman tungkol sa anak ko ay yumurak uli sa akin na siyang naging dahilan para ikulong ko uli ang sarili ko.

It took me months again to hold onto my will again. Everytime I am losing hope, I keep on remembering him. My Rose-like shield. My Tarian.

Sa kagustuhan kong hindi makalimot, ipina-tattoo ko siya sa akin. I tainted my skin with a cracked heart, guarded by a rose's thorns. Pusong may bitak-bitak na hindi magawang tuluyang mahiwalay dahil napapalibutan ng ugat na matinik. Na sinisibulan ng maliliit na rosas. Dahil ganoon ako at siya.

Siya lang ang nag-iisang dahilan kung bakit hindi pa ako tuluyang bumibigay. Dahil kung hindi pumapasok ang imahe niya sa isip ko, baka matagal na akong patay dahil hindi isang beses kong naisipang kitilin ang buhay dala ng lungkot.

My son... even when he's not with me, he keeps on saving me. My memories of him saved me from death.

Six years of trying to live and heal, I collected my thoughts and my plans. Kung handa na ba akong bumalik muli sa lugar na tinakasan ko. Kahit pa ilang beses kong sinabi sa sarili kong I am finally healed, hindi ko mahanap ang tapang para bumalik.

"Bakla ka! Kailan ka pa babalik? Baka wala ka na talagang balak? Magsabi ka na!" Victor scoffed after saying that.

I grinned at him when I noticed that someone is behind him. Akala niya marahil ay kaming dalawa lamang ang narito kaya ganoon magsalita.

Victor is a gay. Kaya lalong hirap sa kaniya tanggapin na ni-rape siya ng isang babaeng obsessed sa kaniya. Though he's been hiding that fact dahil hindi niya raw gusto na may iba pang makaalam.

He told me that even with a woman's heart, hindi niya gusto ng lalaki sa buhay. Men have caused him heartbreaks so many times that he cannot handle some of it. Na dumagdag iyon sa dahilan kung bakit sinubukan niya raw sana na ibaling ang pagtingin sa babae pero nauwi siya sa isang baliw. The story goes on.