Second Best 「 Choi Soobin 」✓

26

He said and hanged up the phone. I smirk. Seems like my plans will gonna happen soon.

Suri;

Nag-angat ako ng tingin nung biglang gumalaw si Seulbin oppa. Dali-daling akong umupo sa silya sa tabi ng kama niya.

"Seulbin oppa..."

Tawag ko sa kanya. Idinilat niya ang kanyang mga mata at tumingin sa'kin.

"Salamat sa dios!"

Ani ko.

"Anong nangyari? Nasan si Soobin?"

Tanong niya.

"Inatake po kayo. Alam na po ni Soobin yung tungkol sa sakit niyo. Bumaba po siya para bumili ng makakain."

Sagot ko sa kanya. Tumango siya.

"Is he okay?"

"Okay na po siya ngayon. Kanina iyak po siya ng iyak. Natatakot po siyang mawala kayo."

Lumungkot ang mata ni Seulbin oppa. Mahal na mahal niya talaga si Soobin.

"Tsaka Seulbin oppa, alam na rin po ni Lia yung sakit niyo. Pumunta po siya dito kanina. Nagkasagutan po kami. Sasabihin na po ba natin kay Soobin ang totoo?"

Tumingin siya sa'kin.

"No. Wag muna ngayon."

"Pero bakit po?"

"Ngayong alam na niya yung kondisyon ko, sigurado akong kay Soobin na naman siya didikit. Let's act as if hindi natin alam ang totoo. May plano ako. I called my sister about this and she agreed to help me. Let's see kung anong gagawin ni Lia."

"May kapatid po kayong babae?"

Gulat kong tanong.

"Yes, she is our oldest. Nasa France siya ngayon. She don't want to get involved to our business kaya lumayo siya. May sarili rin kasi siyang business dun. At first, hindi siya pumayag pero nung sinabi ko na Soobin is at stake, she changed her mind. She love our youngest so much. Pero napilitan siyang lumayo samin dahil sa parents namin. That's why we don't have a contact to her for so long. Pero thanks to my connections, nagkaroon ulit kami ng communication ni Eun Bin noona."

Ani ni Seulbin oppa. Ang swerte ni Soobin sa mga kapatid niya.

"Pero pano po yan? Alam na po ni Lia na alam ko yung totoo. Sorry po, di ko na po napigilan yung sarili ko."

He tapped my head.

"It's okay. In fact, I should thank you for everything. I'm grateful kasi nagkaroon si Soobin ng kaibigan na katulad mo."

Sabi ni Seulbin oppa at ngumiti. Nginitian ko rin siya. Then suddenly, biglang bumukas ang pinto.

"Hyung? You're awake!"

Lumapit si Soobin samin and hugged his brother. Napangiti ako. They broke the hug.

"You should tell me about this. You scared me. Kung di ka inatake kanina, di ko rin malalaman yung tungkol sa sakit mo."

Soobin said. Seulbin oppa pats Soobin head.

"Ayaw ko kasing mag-alala ka sakin."

"Hyung, di mo naman mai-aalis sakin na mag-alala sayo. You are my brother."

"Okay okay, I surrender. Sorry Binnie."

Soobin smiled at him.

"Don't do it again okay?"

"I won't do it again."

Nagtawanan silang magkapatid. Na flutter naman ang puso ko. So this is how Choi brothers interact with each other. I hope they can surpass this obstacle together.

Soobin;

Umalis na si Suri. May duty pa kasi siya ngayon sa coffee shop. Natutulog ngayon si hyung. Tinignan ko ang oras. It's already 4 pm. Makikipagkita pala ako kay Lia ngayon.

Umalis ako ng ospital at sumakay sa kotse. Pupunta ako sa park. Ilang minuto pa nakarating na ako sa dapat kong puntahan. Tumayo ako malapit sa isang bench at tinext si Lia na nandito na ako.

Seconds later, someone hugged me from behind. Napatingin ako sa likod. It's Lia. She smiled at me. But unlike before hindi na bumibilis ang tibok ng puso ko.

"Hey..."

I called her. She broke the hug at pumwesto sa harap ko. She held my hand.

"Did you miss me?"

She asked. I smiled at her. But it was a fake smile.

"Of course."

I answered her.

"Do you love me?"

I became quiet. Lia cupped my face.

"Binnie, hindi ko alam kung anong ginawa ng babaeng yun sayo para magbago ka ng ganito. But Binnie, remember all the days that we've been together. Itatapon mo na lang ba yun basta basta? Binnie, I love you. You love me. Let's start over. Kalimutan na lang natin ang nangyari."

I looked at Lia. Eye to eye. I can see everything. Her eyes... That is one of the reasons why I fell for her. They are beautiful. I took a deep sigh.

"I decided... Let's get back together."

I said. She hugged me.

"Thank you Binnie. I promise I won't waste this chance you gave me."

I hugged her back. Seconds later she broke the hug and kissed me. I know it's so absurd. But I think this is the right thing to do.

Author's note:

I'll be updating more chapters soon. I am grateful to know that you are still reading this. Thank you for the support and for the votes. I purple you all.