❝အိန်ဂျယ်တွေရဲ့ရာဇဝင်❞​

၁၁

"ပြန်​လာပါ​တော့ Jung"

အဖြူ​ရောင်​ဝတ်​စုံကို ဝတ်​ဆင်​ထားသည့်​လူတစ်​ယောက်​ဟာ အလင်းကျ​ရောက်​ခြင်းမရှိတဲ့ အခန်းငယ်​လေးထဲမှာ အပင်​စိမ်း​လေးအား​ပွေ့ထားရင်းက တီးတိုး​ရေရွတ်​နေသည်​။

"Jung"

ထိုနာမည်​ကိုသာ တဖွဖွ​ရေရွတ်​ရင်းနဲ့ မျက်​ရည်​ပူ​တွေ တစ်​လှိမ့်ချင်းစီးကျလာခဲ့သည်​။Jung ငါ ဟွာလယ်​ကိုမချစ်​ဘူး။ငါချစ်​တာက မင်း​လေ။

​ဝေဝါး​နေပြီဖြစ်​တဲ့ အမြင်​အာရုံ​တွေ​ကြောင့်​မျက်​လုံး​တွေကို မှိတ်​ချလိုက်​တဲ့ခဏ မျက်​ခွံ​အောက်​က မျက်​ရည်​တွေစီးကျသွားတာကို​ခံစားလိုက်​ရသည်​။

"ကျွန်​တော်​အိန်​ဂျယ့်​ကို ချစ်​တယ်​"

နားဝမှာ ရိုက်​ခတ်​လာတဲ့ အသံ​ကြောင့်​ရင်​ထဲစို့တက်​လာမှုက​ပြောမပြတတ်​အောင်​ပင်​။

Jung မသိခဲ့ဘူးမလား။
လှုပ်​ခါသွားတဲ့ လိုက်​ကာ​တွေ​နောက်မှာ ငါရှိ​နေခဲ့တယ်​ဆိုတာကို။

Jungမသိခဲ့ဘူးမလား။
ဇီဇဝါ​ပင်​တန်း​တွေကြားက မင်းကိုအမြဲ​စောင့်​ကြည့်​နေခဲ့တဲ့ မျက်​ဝန်းတစ်​စုံကို။

Jungမသိခဲ့ဘူးမလား။
ဝန်​တိုတတ်​တဲ့ အကျင့်​ဆိုး​တွေရှိတဲ့ ငါလို အိန်​ဂျယ်​အ​ယောင်​ဆောင်​မ​ကောင်းဆိုးဝါးတစ်​ကောင်​ကို။

​နောက်​ပြီး​နောက်​ပြီး
ငါမင်းကိုချစ်​တယ်​ဆိုတာ​ရော သိပါ့မလား။

Jungရယ်​။

ငါတို့​တွေ အတူတူ​သေဆုံးကြဖို့ ငါပြင်​ဆင်​ခဲ့ပြီးသား​လေ။ဘာ​ကြောင့်​မင်းကအရင်​ထွက်​သွားရတာလဲ။မုန်းပစ်​ချင်​လိုက်​တာ။

"အိန်​ဂျယ်​"

Jungရဲ့​ခေါ်သံကို နားနဲ့ဆတ်​ဆတ်​ကြားလိုက်​ရတာမို့ မျက်​လုံး​တွေကို ချက်​ချင်းဖွင့်​လိုက်​မိသည်​။Jung တကယ်​ပဲ Jung ပြန်​လာတာလား။

သို့​သော်​အခန်းကျဉ်း​လေးထဲမှာ သူကလွဲလို့ ပိုးမွှားတစ်​ကောင်​ပင်​မရှိ​ချေ။ဟင့်​Jung​ရေ ပြန်​လာပါ​တော့။