Chapter 3

414 7 7
                                    

"Tadz, here!"

Napalingon si Hana sa babaeng tumatawag at kumakaway sa kanya mula sa entrance ng paliparan. Bahagya pang napakunot ang kanyang noo habang pinapagsino ang babaeng iyon na nakangiti at kasalukuyang palapit sa kinatatayuan niya.

It took a couple of minutes for her to recognized that it was her bestfriend, Maze.

Ibang iba naman kasi ang get up nito. Unlike sa usual na fashionable at designer clothes na suot nito na nakikita niya sa mga print ads, magazines, at telebisyon, ngayo'y nakasuot ito ng jeans, black boots and leather jacket, cap, at may shades pa sa mga mata. Kung hindi siguro siya nito tinawag gamit ang pangalan na iyon ay siguradong hindi niya agad ito makikilala.

Maze is the only one who calls her Tadz. Tadhana kasi talaga yung palayaw niya. Her mom calls her Hana while her bestfriend prefers calling her Tadz. On the other hand, Maze naman ang tawag niya rito. It's some kind of her endearment to her 'cause she doesn't like it when she calls her Maria Zephyrine. Masyado raw kasing weird yung pangalan niya so to make it more unique, Maze na lang yung pinangalan niya rito. Kombinasyon iyon ng unang dalawang letra ng two first names nito.

"Tadz, hey, how are you?" Pangungumusta nito matapos siya nitong mabeso at mayakap.
"How was your flight?"

"Ayun, medyo nadelay lang ng konting minuto but it was okay," nakangiting sagot niya sa kaibigan.
"Hmmm . . . hindi mo na sana ginawa pero salamat sa pagsundo," medyo nahihiyang saad pa niya rito.

Maze insisted on fetching her in the airport. She called her earlier and asked her what time was her flight to Manila. She told her it's quarter to four pm. Nagpromise ito sa kanya na susubukan nitong humabol para sunduin siya sa airport. May pictorial pa raw kasi ito para sa isang sikat na magazine na naka-schedule hanggang alas kwatro y media.

Wala sa isip na napangiti siya nang maalala ang pormahan nito noon.
Maze was kinda nerd back then . . . back when they were in the first year of their college years.

She used to wear old-fashioned clothes. Manang na manang itong manamit noon na aakalain mong nag-time travel ito at nagmula pa sa taong 70's. She also had those typical thick-framed glasses and braces. Mahiyain din ito dati. Halos mabibilang sa mga daliri ang mga salitang lumalabas sa bibig nito kapag kinakausap. Madalas nasa isang sulok lang ito, nagbabasa ng makakapal na aklat at tila walang pakialam sa nangyayari sa paligid.

Dahil kaiba siya sa lahat, ito ang madalas na i-bully ng kanilang mga kaklase noon. But Hana was always there to rescue and protect Maze from those jerks.

Aaminin niya, noong una ayaw niya lang namang makakita ng mga taong hindi kayang ipaglaban ang sarili sa mga umaagrabyado sa kanila kaya pinoprotektahan niya ito. She never liked it when people let others hurt them physically and emotionally. She doesn't tolerate bullying because she, herself was a victim back when she was still in high school. But as the time passed by and when she had gotten to know her more and heard her story, she realized that a true bestfriend would be her role in Maze's life.

"Hey, Tadz! Why are you staring and smiling at me like that?"

That confused voice of her bestfriend brought her back to reality. Doon niya rin na-realized na nasa tapat na pala siya ng pinto ng kotse nito at naipasok na pala nito ang maleta niya sa loob.

"Ah, wala. I was just amazed how time changes places and . . . . people."

"Hmmm . . . Kilala kita, Tadz." Maze gave her a knowing look before smiling. "You were still amazed by my sudden transformation, I see,"saad nito habang nagsusuot ng seatbelt.

She then motioned her to get in the car and sit on the shotgun seat so she did.

"I won't lie, Maze. Truth be told, I was still fascinated by your sudden metamorphosis," she said matter of factly as she buckled her seatbelt.

Wanted: Perfect Nanny for the Heir's BabiesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon